Κοινωνικά μη ενεργοποιημένοι πολίτες
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του Κοινωνικού Βαρόμετρου «A.S.B.I.-2007» μόνο ένα ποσοστό της τάξης του 22% των Ελλήνων πολιτών δηλώνουν ότι έχουν συμμετάσχει σε εθελοντικές κοινωνικές ή περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες κατά τον τελευταίο χρόνο. Ενώ, 4 στους 10, από αυτούς, υπέδειξαν την προσφορά χρημάτων προς όφελος ενός καλού σκοπού, ως την πιο διαδεδομένη μορφή αυτής της συμμετοχής τους.
Τα τελευταία χρόνια, πρωτοβουλίες κοινωνικού χαρακτήρα, με κύριο αντικείμενο τη συλλογή χρημάτων για έναν καλό σκοπό, τείνουν να γίνουν θεσμός από τα ΜΜΕ, στη χώρα μας, και ειδικά από τα τηλεοπτικά κανάλια. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την ισχυρή διεισδυτικότητα της τηλεόρασης στα ελληνικά νοικοκυριά, πολύ πιθανόν να δικαιολογεί το γιατί η οικονομική συνεισφορά αποτελεί τον κύριο τρόπο ενεργού συμμετοχής των πολιτών σε εθελοντικές πρωτοβουλίες. Θα πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη μας ότι, η συγκεκριμένη μορφή της συνεισφοράς των πολιτών, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία της, αφορά μια περιστασιακή και αποσπασματική επιλογή βασισμένη στα ερεθίσματα που δέχονται οι πολίτες μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή την οποία και αποφασίζουν να συνεισφέρουν, και όχι μια συνειδητή απόφαση διαρκούς προσφοράς, όχι απαραιτήτως οικονομικής φύσεως.
Η διαπίστωση που προκύπτει είναι ότι η ενεργή δραστηριοποίηση και συμμετοχή των πολιτών σε θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος, φαίνεται να αποτελεί, προς το παρόν τουλάχιστον, ένα θέμα περιστασιακής και ευκαιριακής ενασχόλησης για την ελληνική κοινωνία. Η επιλογή των Ελλήνων πολιτών να συμμετέχουν συνειδητά σε δράσεις που συμβάλλουν στην επίλυση κοινωνικών προβλημάτων σίγουρα είναι συνιστώσα αρκετών παραγόντων. Εδώ αναφέρουμε τρεις από αυτούς που θεωρούμε σημαντικούς:
* Ο πρώτος παράγοντας αφορά στην ορθή διαπαιδαγώγηση του πολίτη σχετικά με το θέμα του εθελοντισμού από τα πρώτα στάδια της ηλικίας του. Στην εξέλιξη της ζωής τους οι νέοι πολίτες δικαιούνται να έχουν διαμορφωμένη εικόνα και γνώση για την πορεία και τα αποτελέσματα των ευπαθών τομέων του κοινωνικού τους χώρου, είτε από το οικογενειακό, είτε από το σχολικό τους περιβάλλον. Η γνώση αυτή προκαλεί την ευαισθητοποίηση και επιτρέπει τη συνειδητή επιλογή του τομέα εκείνου που θα γίνει ο αποδέκτης της εθελοντικής προσφοράς των πολιτών.
* Ο δεύτερος παράγοντας αφορά στην οργάνωση και την υποδομή των φορέων ως αποδέκτες της ενεργοποίησης των πολιτών. Είναι σημαντικό μια συλλογική κοινωνική προσπάθεια να υποστηρίζεται σωστά σε όλα τα οργανωτικά επίπεδα, ακριβώς γιατί είναι μαζική. Η εικόνα που αποκομίζουν οι πολίτες όταν αποφασίζουν να συμμετέχουν μέσω ενός κρατικού φορέα, μιας εθελοντικής οργάνωσης ή μιας εταιρίας στο πλαίσιο ενός κοινωνικού προγράμματος, είναι καθοριστική τόσο για την αξιοπιστία της δράσης, όσο και για την εσωτερική τους ηθική ικανοποίηση ότι συμβάλλουν σε κάτι σοβαρό και σημαντικό.
* Ο τρίτος παράγοντας αφορά στο αποτέλεσμα. Ο πολίτης επιβάλλεται να είναι κοινωνός του αποτελέσματος της προσπάθειάς του και όχι απλός συμμετέχων. Η ενημέρωση του πολίτη για το αποτέλεσμα μιας ενέργειας, εκτός από τη διάσταση της ηθικής ανταμοιβής που συνήθως περιέχει, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για τη μελλοντική συμπεριφορά και στάση του απέναντι σε παρόμοιες δραστηριότητες.
Πηγή:
http://www.meda.gr/csrblog/.
