Σελίδες: [1]   Κάτω
  Εκτύπωση  
Αποστολέας Θέμα: ΕΝΑ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟ ΕΒΡΟ  (Αναγνώστηκε 265 φορές)
0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Parnis1413
Full Member
***
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Μηνύματα: 214



WWW
« στις: Ιανουάριος 15, 2008, 04:07:00 μμ »

ΕΝΑ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΤΑΜΟ ΕΒΡΟ

Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;


Ο Έβρος, ο μεγαλύτερος ποταμός της Βαλκανικής, πηγάζει από το όρος Ρίλα στη Βουλγαρία και εκβάλλει στο θρακικό πέλαγος, αποτελώντας σε μεγάλο μήκος του το σύνορο του ελληνικού κράτους με το τουρκικό. Είναι γνωστός για τα ναρκοπέδια στις όχθες του όπου δεκάδες άνθρωποι, φυγάδες από τις ρημαγμένες χώρες τους, βρήκαν το θάνατο ή διαμελίστηκαν προσπαθώντας να περάσουν τα σύνορα ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή. Είναι γνωστός όμως και για τις πλημμύρες του.

Πρόσφατα, στα τέλη του Νοέμβρη του 2007, επαναλήφθηκε για μια ακόμη φορά το φαινόμενο των καταστροφικών πλημμυρών του Έβρου. Ένα φαινόμενο όλο και πιο συχνό, για το οποίο όμως, αντίθετα απ΄όσα συνήθως ακούγονται, δεν φταίνε τα “ακραία καιρικά φαινόμενα” στα οποία αποδίδονται όλα, αλλά οι καταστροφικές ανθρώπινες παρεμβάσεις και η διαχείριση του μεγάλου ποταμού στη Βουλγαρία, την Ελλάδα και την Τουρκία. Ιδιαίτερα μάλιστα τα δυο τελευταία κράτη, υψώνοντας συνεχή αναχώματα τα τελευταία 50 χρόνια περιόρισαν την πλατιά κοίτη του Έβρου για να τη μετατρέψουν σε χωράφια τα οποία κατακλύζει ο ποταμός κάθε φορά που σημειώνονται ισχυρές βροχοπτώσεις ή λιώνουν τα χιόνια στη Βουλγαρία. Είναι ενδεικτικό ότι με αυτά τα αναχώματα μειώθηκε το πλάτος του ποταμού μεταξύ των δυο χωρών κατά 90%, φθάνοντας από 1.500-2.000 μέτρα που ήταν κάποτε στα 150-200 μέτρα!

Να σημειώσουμε ότι μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα ο Έβρος ήταν πλωτός μέχρι και το ύψος της Αδριανούπολης!

Πολύ φυσιολογικά λοιπόν, ο Έβρος, όταν ανεβαίνουν τα νερά του, σπάει τα αναχώματα, πλημμυρίζει οικισμούς και εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών.

Τα πρώτα αναχώματα στον Έβρο άρχισαν να κατασκευάζονται από την Ελλάδα και την Τουρκία το 1956 με βάση τη συμφωνία “Περί κανονισμού των υδραυλικών έργων επ’ αμφοτέρων των όχθεων του ποταμού Έβρου”, που υπέγραψαν οι δύο χώρες το 1934. Η συμφωνία προέβλεπε τη δημιουργία κυρίως μικρών αναχωμάτων εκατέρωθεν της όχθης του ποταμού για την προστασία των οικισμών που κινδύνευαν από τις πλημμύρες, όμως ήταν η αρχή για το ριζικό περιορισμό της κοίτης του μεγάλου ποταμού. Πρώτα κατασκευάσθηκαν τα κυρίως αναχώματα, τα οποία απείχαν περίπου ένα χιλιόμετρο από τις όχθες του ποταμού, με στόχο να προστατεύουν τους οικισμούς κι ακολούθησαν πολλά άλλα για το στένεμα της κοίτης του ποταμού προκειμένου η εύφορη παρόχθια γη να παραχωρηθεί για καλλιέργειες. Και αυτά έγιναν και στα δυο κράτη στο πλαίσιο στήριξης της αγροτικής οικονομίας του ντόπιου πληθυσμού ώστε να παραμείνει στη συνοριακή περιοχή.

Έτσι, καθώς όλο και περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνταν με τη γεωργία, κατασκευάζονταν όλο και νέα αναχώματα κατά μήκος της κοίτης του Έβρου για την προστασία των νέων καλλιεργειών. Από εκείνη την εποχή ξεκίνησε να ανεβαίνει και στις δύο όχθες του Έβρου το ύψος των αναχωμάτων που περικλείουν τον ποταμό, φθάνοντας σε μήκος τα 500 χιλιόμετρα, τα οποία και δημιούργησαν τη σημερινή κατάσταση.

Τα επόμενα χρόνια το πρόβλημα διογκώθηκε και η διατομή του μεγάλου ποταμού μειώθηκε ακόμη περισσότερο καθώς δέχθηκε από τους ποταμούς Άρδα, Ερυθροπόταμο και Εργίνη μεγάλες ποσότητες από φερτές ύλες που είχαν ως συνέπεια τη δημιουργία μεγάλων νησίδων.

Η λύση θα ήταν να απελευθερωθεί η κοίτη του ποταμού από μέρος τουλάχιστον των αναχωμάτων προκειμένου να συνεχίζεται απρόσκοπτα η ροή του Έβρου προς τη θάλασσα, όπως γινόταν αιώνες τώρα. Πράγμα όμως που αποφεύγεται να συζητηθεί, αφού θα αλλάξει την υπάρχουσα κατάσταση της αγροτικής οικονομίας στην περιοχή προϋποθέτοντας την απώλεια χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης. Η διαπλάτυνση της κοίτης οπωσδήποτε θα άμβλυνε το φαινόμενο των πλημμυρών, αλλά παράλληλα θα δημιουργούσε αντιδράσεις στους αγρότες που θα απαλλοτριώνονταν τα παρόχθια χωράφια τους. Έτσι, αντί της επιστροφής της κοίτης στον ποταμό όπου ανήκε πάντοτε, εκείνο που ζητείται είναι η κατασκευή νέων αναχωμάτων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αγρότες του Έβρου εκφράζουν την αγανάκτησή τους για τις συνεχείς καταστροφές από τις πλημμύρες του, όπως έκαναν στις 2 Δεκέμβρη ‘07 με συγκέντρωση και συμβολικό αποκλεισμό δρόμου, ζητώντας τον εκσυγχρονισμό καθώς και την ενίσχυση των αντιπλημμυρικών αναχωμάτων.

Λίγες μέρες νωρίτερα, η στάθμη του Έβρου είχε φθάσει τα 7 μέτρα ύψος, ξεπερνώντας κάθε όριο συναγερμού, και το μοναδικό εμπόδιο ανάσχεσης της οργής του ήταν τα μικρά και μεγάλα αναχώματα τα οποία όμως έχουν αποδειχτεί ανίσχυρα ν’ αντιμετωπίσουν τα ορμητικά νερά όταν ανεβαίνει η στάθμη του ποταμού, καθώς του στέρησαν την αιώνια πλατιά του κοίτη. Το αποτέλεσμα ήταν να πλημμυρήσουν πάνω από 130 χιλιάδες στρέμματα στο νομό Έβρου ενώ πλημμύρες έγιναν και στην τουρκική όχθη στην περιοχή της Αδριανούπολης.

Συνεχείς είναι άλλωστε οι πλημμύρες στην περιοχή και έγιναν πολλές τα τελευταία χρόνια, όπως το 1991, το 1996, το 1998, το 2003 και ιδιαίτερα μεγάλες το 2005. Αλλά και το Μάρτιο του 2006 σημειώθηκαν μεγάλες πλημμύρες, όταν κατακλύσθηκαν περίπου 160.000 στρ. από τα νερά του Έβρου, του Άρδα και του Ερυθροπόταμου, και 80.000 στρ. ακόμη καλύφθηκαν από υπερχειλίσεις τοπικών χειμάρρων και ρεμάτων από τα νερά της βροχής, ενώ στην απέναντι τουρκική όχθη κατακλύσθηκαν εκτάσεις 300.000 στρ., με αποτέλεσμα τον πνιγμό αναρίθμητων ζώων και καταστροφές σε σπίτια, καλλιέργειες, οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα.

Να προσθέσουμε επίσης ότι, πέρα από τον ασφυκτικό περιορισμό της κοίτης του, ένα άλλο έγκλημα των τριών κρατών σε βάρος του μεγάλου ποταμού είναι η μόλυνσή του από τα γεωργικά φυτοφάρμακα, τα αστικά λύματα και τα βιομηχανικά απόβλητα με αποτέλεσμα το νερό του να μην είναι πλέον πόσιμο, τη δραστική μείωση των ψαριών και την απειλή καταστροφής του υδροβιότοπου στο δέλτα των εκβολών του. Μια περιοχή της φύσης που είχε παραμείνει αναλλοίωτη για αιώνες μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1960, και σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον αφανισμό της.

Στο Δέλτα του Έβρου έχουν καταγραφεί περισσότερα από 300 είδη πτηνών, ενώ σε όλο το ποτάμιο οικοσύστημα έχουν καταγραφεί επίσης 46 είδη ψαριών, 7 είδη αμφίβιων, 21 είδη ερπετών και περισσότερα από 40 είδη θηλαστικών.

Η συνολική έκταση του Δέλτα φθάνει τα 300.000 στρ. αλλά οι αποξηράνσεις και οι εκχερσώσεις για την απόσπαση καλλιεργήσιμης γης, τα αποστραγγιστικά και τα αρδευτικά έργα, οι διανοίξεις καναλιών, τα αναχώματα και οι αλλαγές στην κοίτη του ποταμού είχαν ως συνέπεια την αφαίρεση από τον υγρότοπο μεγάλων εκτάσεων που αποτελούσαν βιοτόπους με σπάνια χλωρίδα και πανίδα.

Σαν αποτέλεσμα των παρεμβάσεων, όπως η ευθυγράμμιση ενός καναλιού που σκοπό είχε να μεταφέρει απευθείας το νερό του ποταμού στη θάλασσα, στερώντας, έτσι, από το Δέλτα πολύτιμο γλυκό νερό, ήταν να γίνει ρυθμιστής στην περιοχή η θάλασσα. Και αν τελικά οι προσπάθειες για αποξήρανση του Δέλτα δεν είχαν πλήρη επιτυχία στο να δημιουργήσουν καινούργια γεωργική γη ήταν εξαιτίας κυρίως της αλάτωσης των εδαφών.

Τέλος, το Δέλτα του Έβρου αντιμετωπίζει μια νέα απειλή από την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης. Ακόμα και χωρίς ένα πιθανό ατύχημα, φθάνει η λειτουργική ρύπανση από το έρμα των πλοίων και τυχόν μικροδιαρροές στους σταθμούς φορτοεκφόρτωσης για να ρυπανθεί το Δέλτα, καθώς τα θαλάσσια ρεύματα της περιοχής οδηγούν προς τα εκεί.

Δ.Α.
[/b]

 

Πηγές: Δ. Πέτροβιτς, Καθημερινή 25/11/07, Νομαρχία Έβρου, www.feres.gr κ.ά.

http://www.geocities.com/hliotro/gr/evros.htm

 
Καταγράφηκε

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
BUTTERFLY
Global1
***
Συνδεδεμένος Συνδεδεμένος

Μηνύματα: 609



WWW
« Απάντηση #1 στις: Ιανουάριος 15, 2008, 05:35:24 μμ »

Δεν παιζομαστε ομως! Ειπαμε, ολα χρειαζονται. Και η γεωργια και η κτηνοτροφια και η βιομηχανια και ο τουρισμος, αλλα ειναι τοσο δυσκολο πια να φτανουμε μονο ως εκει που αντεχει η καθε περιοχη? Ειναι δηλαδη καλυτερα καθε χρονο να βλεπεις ολες σου τις προσπαθειες, τον κοπο και το βιος να γινονται λιμνη? Ελεος! Λιγος κοινος νους ρε παιδια, επιτελους! Αγγελια στα απωλεσθεντα πρεπει να βαλουμε?
Καταγράφηκε

Χριστινα
"Η δυναμη σου πελαγος κι η θεληση μου βραχος"
mitsukodf
Full Member
***
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Μηνύματα: 125



« Απάντηση #2 στις: Ιανουάριος 17, 2008, 09:59:09 μμ »

Δέστε και αυτήν τη συζήτηση: http://www.oikologio.gr/forum/b35/t700/0/

Η αλήθεια έιναι ότι το ζήτημα είναι πολύ λεπτό. Πράγματι, το πρόβλημα δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον άνθρωπο με τα αποτελέσματα που έχει στο Δέλτα και στις παρόχθιες περιοχές. Αλλά από την άλλην τί πρέπει να πεις στον αγρότη εκεί; Ότι αναγκαστικά θα χάσει το χωράφι του; Στην Αλεξανδρούπολη μένω κανονικά (ήρθα στη Θεσσαλονίκη τώρα ως φοιτητής) και ξέρω ότι με αυτόν τον τρόπο θα ωθήσεις όλο και περοσσότερους να έρθουν στην πρωτεύουσα προς αναζήτηση ενός αβέβαιου μέλλοντος. Σίγουρα δε συμφωνώ με την τωρινή κατάσταση αλλά το ζήτημα θέλει αρκετή συζήτηση.

Φαντάζομαι πάρνις ότι σκέφτεσει το πρόβλημα πιο σφαιρικά και πολύπλευρα (και πολύ καλά κάνεις), δηλαδή ριζικές αλλαγές στην οικονομική οργάνωση και στην κοινωνία γενικότερα, αλλά αν αυτήν τη στιγμή μιλήσεις απλώς για κατεδάφιση των φραγμάτων, θα φανεί ως μεμονωμένη σκέψη και θα τους έχεις όλους ενεντίον σου..

Θα μου πεις, και οι αγρότες στη Θεεσαλία βλέπουν το βραχυπρόθεσμο συμφέρον τους και πιέζουν υπέρ της εκτροπής του Αχελώου για να συνεχίσουν να καλλιεργούν για λίγα ακόμα χρόνια τις πολύ υδροβόρες καλλιέργειές τους..
Καταγράφηκε

Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ...
Parnis1413
Full Member
***
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Μηνύματα: 214



WWW
« Απάντηση #3 στις: Ιανουάριος 18, 2008, 08:46:55 πμ »

Είναι αλήθεια mitsukodf ότι τη συζήτηση όπου με παρέπεμψες δεν την είχα δει στο οικολόγιο. Είναι ενδιαφέρουσα και βλέπω ότι θίγεται η ουσία του ζητήματος. Η απόσπαση μεγαλων εκτάσεων της κοίτης του Εβρου και η μετατροπή τους σε ζώνη οικονομικών δραστηριοτήτων με αποτέλεσμα τον αναπόφευκτο κατακλυσμό τους και καταστροφές όταν το ποτάμι  ξεχειλίζει.

Το ζήτημα είναι όντως πολύ λεπτό όπως λες γιατί με τη μακροχρόνια διαδικασία απόσπασης παρόχθιων εδαφών  από τον Έβρο διαμορφώθηκε μια κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα στην περιοχή. Είναι όμως και καθαρό. Αυτή η κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα είναι διαρκώς εύθραστη και απειλούμενη γιατί βασίζεται  πάνω στην δραματική ανατροπή μιας φυσικής ισορροπίας αιώνων ανάμεσα στο ποτάμι και τις παρέβριες περιοχές. Ο περιορισμός του πλάτους της κοίτης του ποταμού κατά 90% δείχνει και το μέγεθος της ανατροπής. Και λόγω αυτής της επισφαλούς πραγματικότητας και των συνέπειών της δαπανούνται και θα δαπανούνται διαρκώς, τεράστια ποσά για έργα και αποζημιώσεις.

Σίγουρα για το πρόβλημα δεν ευθύνονται, πρωτογενώς τουλάχιστον, οι αγρότες στον Εβρο ή στη Θεσσσαλία μιας και τα οικονομικά μοντέλα που αναπτύχθηκαν και οι επιλογές που έγιναν είχαν σαν κύριο φορέα τους το κράτος. Όμως, και απ΄ότι φαίνεται, η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα που διαμορφώθηκε από αυτά τα μοντέλα και τις επιλογές, δεν μπορεί να επιβληθεί ολοκληρωτικά στη φύση, χωρίς να την καταστρέψει και να αυτοκαταστραφεί ταυτόχρονα. Ευτυχώς βέβαια ο Εβρος παρόλο τον περιορισμό και τη ρύπανσή του εξακολουθεί να είναι ποτάμι, ίσως και γιατί βρίσκεται στα σύνορα, σε αντίθεση με άλλα που ουσιαστικά έπαψαν να είναι τέτοια, όπως ο Αχελώος σε μεγάλο μέρος του ενω απειλειται άμεσα και το υπόλοιπο. Αν θέλουμε πάντως την αποκατάσταση της φυσικής ισορροπίας θα πρέπει να γίνει και άρση των παρεμβάσων εκείνων που την έχουν διασαλεύσει δραματικά. Δεν γίνεται να λέμε ότι κατακλυσθηαν από τις πλμμύρες τόσες χιλίαδες στρέμματα και αν μη μπορούμε να πούμε ταυτόχρονα ότι πρόκειται για εδάφη της παντοτινής κοίτης του ποταμού.

Προσωπικά ζω πολύ μακρια από εκεί, όπως και από τον Αχελώο αλλωστε, κι άλλα μέρη της φύσης που απειλούνται, για να εξειδικεύσω το λόγο μου με βάση το χώρο και το χρόνο, ούτε όμως και πιστεύω πως υπάρχουν ουσιαστικές λύσεις εντός αυτού του πολιτικοοικονομικού συστήματος που ζούμε και φέρει ακέραια την ευθύνη των προβλημάτων και των καταστροφών στις οποίες αναφερόμαστε εδώ. Οπότε δεν έχει νόημα να προτείνω εγώ εξειδικευμένες λύσεις στα προβλήματα που δημιουργεί και θα δημιουργεί αυτό το ολοκληρωτικό σύστημα. Για παράδειγμα να βρω τη λύση στις αντιφάσεις του τύπου: να καλλιεργούμε την κοίτη του Εβρου χωρίς να πλημμυρίζουν οι καλλιέργειες ή να χτίζουμε εξοχικές κατοικίες στην πλαγιά του Βεζούβιου (όπως είδα στην τηλεόραση) χωρίς να απειλούνται με αφανισμό σε τυχόν έκρηξη του ηφάιστειου.
Δεν πιστεύω καθόλου σε μια πιο δικαιότερη εξέλιξη εντός ενός συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας ολότελα άδικου και ανταγωνιστικού τόσο ανάμεσα στους ανθρώπους όσο κι απέναντι στη φύαη. Οπότε δεν κομίζω λύσεις και μορφές διαχείρισης απέναντι στα τεράστια κι εκρηκτικά προβλήματα που δημιουργούνται και συσσωρεύονται εξαιτίας του στη φύση και την κοινωνία. Προσπαθώ στα μέτρα των δυνατοτήτων μου να συνεισφέρω στην υπεράσπιση της κοινωνίας και της φύσης στα σημεία που υφίστανται, επιθέσεις, εκμετάλλευση, λεηλασία, καταστροφές. Οπότε δεν έχω, όχι πάντα τουλάχιστον, λόγο να στρογγυλέψω όσα λέω και να αποκρύψω τις αιτίες των πραγμάτων όπως τις ανατιλαμβάνομαι, προκειμένου να προτείνω ψευτολύσεις που δεν θίγουν κανέναν και δεν λύνουν και τίποτα. Για αυτό και πρέπει κάποια στιγμή να παρεμβαίουμε κριτικά στην πραγματικότητα λέγοντας χωρίς περιφράσεις πως έχουν τα πραγματα κόντρα στα κυρίαρχα ψεύδη και τα διλήμματα. Όπως είπα δεν θα κάτσω να φτιάξω επιμέρους μοντέλα διαχείρισης του Εβρου, του Αχελώου ή του Βεζούβιου αλλά δεν δέχομαι ότι θα πρέπει να δεχτούμε την απαξίωση και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος σαν το τίμημα για να μην μαζευτούμε δήθεν όλοι στην Αθήνα. Οπότε εκεινο που καταρχήν θα πρέπει να θίξουμε απερίφραστα είναι τις αιτίες των πραγμάτων και τους υπευθυνους κι όχι να δεχόμαστε τη "λογική" τους σαν μοναδική κι αναπόφευκτη.   

Δεν είναι η καπιταλιστική αναπτυξη με τις λεηλασίες που τις καταστροφές που επιφέρει που θα μας σώσει. Αντίθετα ειναι η αιτία και της τερατώδους γιγάντωσης των πόλεων και της απαξίωσης της υπαίθρου και της φύσης.

Θα το ξαναδούμε, γιατί τώρα δεν έχω χρόνο...
Καταγράφηκε

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
mitsukodf
Full Member
***
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Μηνύματα: 125



« Απάντηση #4 στις: Ιανουάριος 18, 2008, 03:57:56 μμ »

...Δεν πιστεύω καθόλου σε μια πιο δικαιότερη εξέλιξη εντός ενός συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας ολότελα άδικου και ανταγωνιστικού τόσο ανάμεσα στους ανθρώπους όσο κι απέναντι στη φύση...

...Οπότε εκεινο που καταρχήν θα πρέπει να θίξουμε απερίφραστα είναι τις αιτίες των πραγμάτων και τους υπευθυνους κι όχι να δεχόμαστε τη "λογική" τους σαν μοναδική κι αναπόφευκτη...   

Έχεις δίκιο. Το οικολογικό κίνημα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τα προβλήματα που υπάρχουν, είτε τοπικά είτε παγκόσμιας εμβέλιας, είναι αποτέλεσμα της οικονομικής οργάνωσης που έχει ως πρώτο γνώμονα το κέρδος. Το να προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματα μεμονωμένα εθελοτυφλώντας ως προς τα αίτια τους δε θα φέρει μεγάλες αλλαγές. Τα προβλήματα συνεχώς θα αναπαράγονται.
Καταγράφηκε

Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ...
BUTTERFLY
Global1
***
Συνδεδεμένος Συνδεδεμένος

Μηνύματα: 609



WWW
« Απάντηση #5 στις: Ιανουάριος 18, 2008, 04:42:42 μμ »

Και ειναι τοσο κοντοφθαλμος ο ανθρωπος, που αν το κερδος δεν μεταφραζεται σε χρημα, δεν θεωρειται κερδος!
Καταγράφηκε

Χριστινα
"Η δυναμη σου πελαγος κι η θεληση μου βραχος"
Σελίδες: [1]   Πάνω
  Εκτύπωση  
 
Μεταπήδηση σε: