|
13.05.08 |
|
Κυριακή, 11.05.08
πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ http://www.e-tipos.com/newsitem?id=35690
Είκοσι δύο χρόνια μετά το Τσέρνομπιλ και 29 μετά το ατύχημα στο Three Mile Island των ΗΠΑ, που φρέναραν σε παγκόσμιο επίπεδο την ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρισμού, το θέμα επανέρχεται στην επικαιρότητα με αφορμή τις αυξήσεις των συμβατικών καυσίμων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακας).
Ολες οι χώρες που συνορεύουν με την Ελλάδα κατασκευάζουν, σχεδιάζουν ή
συζητούν την πυρηνική ενέργεια: η Βουλγαρία έχει το Κοζλοντούι και
κατασκευάζει νέο σταθμό στο Μπέλενε, η Τουρκία έχει ανακοινώσει
πρόγραμμα κατασκευής μονάδων ισχύος 5.000 μεγαβάτ, ενώ Αλβανία και
Σκόπια, όπως επιβεβαίωσε ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής
Ενέργειας Ian Facer, που βρέθηκε στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα για
να συμμετάσχει σε συνέδριο του «Δημόκριτου», έχουν χτυπήσει την πόρτα
του Οργανισμού για να εκφράσουν το ενδιαφέρον τους. Κινήσεις που η
Ελλάδα παρακολουθεί με προσοχή, πιέζοντας για πλήρη εφαρμογή των
κανόνων ασφαλείας.
Στην Ευρώπη η κατάσταση ποικίλλει: για παράδειγμα, στην Αυστρία κάθε
συζήτηση για πυρηνικά θεωρείται περίπου απαγορευμένη. Στον αντίποδα, η
Γαλλία καλύπτει το 80% των αναγκών της σε ηλεκτρική ενέργεια από
πυρηνικές μονάδες, το Βέλγιο (που έχει τη φήμη της πιο φωτεινής χώρας
του πλανήτη) το 55%, η Σουηδία, που έχει σε πρώτη προτεραιότητα το
περιβάλλον, το 50%. Και η Ιταλία, που δεν έχει πυρηνικά, φαίνεται ότι
το ξανασυζητά.
Κοσμογονία γίνεται και ανά την υδρόγειο: η σεισμογενής Ιαπωνία έχει 55
αντιδραστήρες που καλύπτουν το ένα τρίτο των αναγκών της ενώ η Κίνα
προγραμματίζει να κατασκευάσει… 200 αντιδραστήρες ως το 2050. Στην
Ελλάδα, όπως αποκάλυψε στο ίδιο συνέδριο ο πρόεδρος του Συμβουλίου
Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής, Ραφαήλ Μωυσής, η συζήτηση που ξεκίνησε
τώρα δεν είναι καινούργια και η προϊστορία έχει ενδιαφέρον: Στη
δεκαετία του ’50, όταν ξεκίνησε ο εξηλεκτρισμός της χώρας, έγιναν οι
πρώτες μελέτες, με έμφαση στη χρήση της ενέργειας για
αφαλάτωση νερού.
Στις αρχές του ’70, μετά τη μεταπολίτευση, η βρετανική κυβέρνηση
πρότεινε να μας πουλήσει δύο αντιδραστήρες με αντάλλαγμα… καπνά. Οι
διαπραγματεύσεις άρχισαν με τον τότε υπουργό Συντονισμού, κ.
Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, και η πυρηνική μονάδα είχε χωροθετηθεί στο
Λαύριο.
Ομως το πρόγραμμα κόπηκε με παρέμβαση της Τραπέζης της Ελλάδος, με το
αιτιολογικό ότι η ελληνική οικονομία δεν θα άντεχε το κόστος, καθώς η
βρετανική πρόταση περιλάμβανε και χρήμα εκτός από καπνό.
Το 1976 ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής σε επιστολή του προς τον
τότε πρόεδρο του Συμβουλίου Ενεργειακής Στρατηγικής Ηλία Γυφτόπουλο,
καθηγητή του ΜΙΤ, τόνιζε: «Πιθανώς μετά το θάνατό μου, αλλά στον
κατάλληλο χρόνο, θέλω η χώρα μου να διαθέτει ομάδα επιστημόνων ικανή να
διασφαλίσει και να ελέγξει τη λειτουργία πυρηνικών μονάδων παραγωγής
ρεύματος με ασφάλεια».
Την ίδια χρονιά η τελευταία – επίσημη – εξέλιξη ήταν ότι στο δεκαετές
αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΔΕΗ περιελήφθη μια πυρηνική μονάδα που θα
ετίθετο σε λειτουργία το 1986.
Η αμερικανική εταιρία EBASCO ανέλαβε μάλιστα να διερευνήσει τις
κατάλληλες τοποθεσίες ανά την Ελλάδα. Στη λήξη του δεκαετούς
προγράμματος της ΔΕΗ συνέβη το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ που πάγωσε κάθε
σκέψη.
Του ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΤΣΑΔΑΚΗ -
Ελεύθερος Τύπος
 (0) |
