Από το 2013 η Ελλάδα θα πληρώνει κάθε χρόνο 2,33 δισ. ευρώ ως έξοδα για αγορά δικαιωμάτων εκπομπών αερίων

Ενέργεια

Πώς δεν θα χάσουμε το τρένο των ανανεώσιμων πηγών

Επιμέλεια: ΦΙΛΗΣ ΚΑΪΤΑΤΖΗΣ

Μονόδρομος το πράσινο μονοπάτι τώρα που το τζάμπα τελειώνει και ο ρυπαίνων πληρώνει: η δημοπράτηση εκπομπών θα κοστίσει στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες περί τα 75 δισ. ευρώ το έτος 2020 ή το 0,45% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ της χρονιάς εκείνης. Για τη χώρα μας το κόστος υπολογίζεται σε 0,59% του ΑΕΠ.

Δαπάνη ύψους 2,33 δισ. ευρώ θα αναλογεί στην Ελλάδα από το 2013 ως έξοδα για αγορά δικαιωμάτων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, καθώς πεθαίνει το τζάμπα και ο ρυπαίνων πληρώνει.

Επειδή το ποσό αυτό ενσωματώνεται στην τιμή του ρεύματος και «περνάει» σε μας (μετακυλίεται) θα έχουμε μια αύξηση της κιλοβατώρας περίπου κατά 4,2 λεπτά, δηλαδή κατά 50% σε σχέση με σήμερα. Εξοδα που αφορούν άμεσα τον κορβανά τού καθενός μας.

Σήμερα ισχύει ένα σύστημα που χαρίζει ή δίνει το δικαίωμα μέχρις ενός σημείου για δωρεάν ρύπανση. Σε πέντε χρόνια από τώρα όμως θα δίδεται έμφαση στη δημοπράτηση. Που πάει να πει, με απλά λόγια, ότι ο τομέας της ηλεκτροπαραγωγής δεν παίρνει κανένα δικαίωμα δωρεάν. Η Κομισιόν εκτιμά ότι η δημοπράτηση δικαιωμάτων εκπομπών θα κοστίσει στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες περί τα 75 δισ. ευρώ το έτος 2020 ή αλλιώς το 0,45% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ της χρονιάς εκείνης. Για τη χώρα μας το κόστος υπολογίζεται σε 0,59% του ΑΕΠ, εκτός κι αν δοθούν δωρεάν δικαιώματα εκπομπών σε κάποιες βιομηχανίες (εκτός ηλεκτροπαραγωγής), οπότε το κόστος θα μειωθεί.

Η Κομισιόν υπολόγισε με τιμή 40 ευρώ ανά τόνο παραγόμενου διοξειδίου του άνθρακα. Με τις σημερινές εκπομπές από την ηλεκτροπαραγωγή (58,2 εκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα ετησίως) η Ελλάδα πρέπει να δαπανά 2,33 δισ. ευρώ ετησίως για έξοδα αγοράς δικαιωμάτων εκπομπών! Το σενάριο του ΥΠΑΝ, υποστηρίζει ο Στέλιος Ψωμάς, σύμβουλος του Συνδέσμου Εταιρειών Φωτοβολταϊκών (ΣΕΦ), για εκπομπές προερχόμενες από την ηλεκτροπαραγωγή το 2020 θα είναι περίπου 56,4 εκατομμύρια τόνοι CO2 ενώ στο σενάριο του ΣΕΦ 42,6. Με το σενάριο το δικό μας (αναπτύσσεται το σκεπτικό στον Φάκελο) η χώρα γλιτώνει 550 εκατ. ευρώ ετησίως, τα οποία διαφορετικά θα πρέπει να δίνει για αγορά δικαιωμάτων εκπομπών. Μην ξεχνάμε τον καταναλωτή. Δυστυχώς, αλλά ειδικά στη χώρα μας, το θεσμικό πλαίσιο κάθε άλλο παρά φιλικό είναι προς τον απλό καταναλωτή που θα επιθυμούσε να εγκαταστήσει στο σπίτι του εξοπλισμό παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, λέει ο δρ Γιάννης Τσιπουρίδης, πρόεδρος της ΕΛΕΤΑΕΝ (Ελληνική Επιστημονική Ενωση Αιολικής Ενέργειας) και εκδότης των «Ανεμολογίων». Αυτό που απαιτείται είναι η κατάργηση και όχι η απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης για οικιακές εγκαταστάσεις ΑΠΕ.

Απαιτείται γενναία φοροαπαλλαγή για την αγορά εξοπλισμού οικιακών εγκαταστάσεων ΑΠΕ και απαιτείται μηδενικός ΦΠΑ. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε μια νέα αγορά και νέες θέσεις εργασίας.

Επίκεντρο της νέας ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής είναι ο κύριος στρατηγικός ενεργειακός στόχος ότι η Ε.Ε. θα πρέπει να μειώσει τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου κατά 20% έως το 2020 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.

Για την επίτευξη του κεντρικού στρατηγικού στόχου η Κομισιόν προτείνει παράλληλα την επίτευξη τριών σχετιζόμενων στόχων με ορίζοντα το 2020: βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης κατά 20%, αύξηση του ποσοστού διείσδυσης των ΑΠΕ, στο ενεργειακό μίγμα, στο επίπεδο του 20% και αύξηση του ποσοστού των βιοκαυσίμων στις μεταφορές στο 10%.

Προσφάτως η ελληνική κυβέρνηση απέσυρε την έκθεση για τον μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό που μεταχειριζόταν τις ΑΠΕ σαν τον φτωχό συγγενή, παρά τις όποιες δεσμεύσεις έχουμε αναλάβει ως χώρα απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Φτωχό συγγενή απέναντι στα ορυκτά καύσιμα, που ρυπαίνουν, συμβάλλουν στις κλιματικές αλλαγές, είναι ακριβά και πρέπει σταδιακά να... αποσυρθούν. Η Γερμανία έχει εγκρίνει ήδη τα μέτρα για το σταδιακό κλείσιμο της βιομηχανίας άνθρακα, με τη διακοπή των κρατικών επιδοτήσεων ώστε όλα τα ανθρακωρυχεία να έχουν κλείσει έως το 2018 -σηματοδώντας και επισήμως την αρχή του τέλους για την ιστορική αυτή βιομηχανία ηλικίας 200 ετών, την ισχυρότερη της Ευρώπης.

Εδώ όμως χειροκροτούμε την ενίσχυση της παρουσίας του λιθάνθρακα, αδιαφορώντας για τις υποχρεώσεις μας απέναντι στην Ε.Ε. και στο φινάλε απέναντι σε μας. Στον Φάκελο παρουσιάζονται το πρόβλημα, η παράλογη θέση της Ελλάδας και οι προτάσεις επιστημονικών φορέων (γνωρίζει τις θέσεις τους) που θα πρέπει να λάβει σοβαρά η κυβέρνηση στη νέα έκθεσή της για τον ενεργειακό σχεδιασμό μετά την απόσυρση της πρώτης που προκάλεσε μόνο αντιδράσεις.

Πηγή: Ελευθεροτυπία - 6/04/2008