|
Του Μπαμπη Παπαδημητριου
Πηγή: εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Παλαιότερος υπολογισμός έδειξε ότι το επιπρόσθετο κόστος προκειμένου να μειωθεί η εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στα 140 γρ. ανά χιλιόμετρο, είναι, κατά μέσο όρο, 832 ευρώ για τον κατασκευαστή αυτοκινήτου, που σημαίνει ότι θα σημειωνόταν αύξηση στην τιμή του κατά περίπου 1.200 ευρώ. Μια περαιτέρω μείωση του διοξειδίου στα 120 γρ. /χλμ. προσθέτει στο προηγούμενο νούμερο ακόμη 1.700 ευρώ. Eτσι, τα αυτοκίνητα που θέλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχουν εγκρίνει οι αρχηγοί των ευρωπαϊκών κρατών και θα επιβεβαιωθούν στην παγκόσμια διάσκεψη για το περιβάλλον στην Κοπεγχάγη, τον προσεχή Δεκέμβριο θα κοστίζουν τουλάχιστον 2.500 ευρώ ακριβότερα από τα σημερινά.
Ελπίζω ότι κατορθώνω να αποκρύψω κάπως τη
μοχθηρή ικανοποίηση που νιώθω επειδή, πολλά χρόνια τώρα, συζητώ και
υποστηρίζω ότι χρειαζόμαστε μια συνολική πολιτική για το αυτοκίνητο, τα
μέσα μεταφοράς εμπορευμάτων, τα συλλογικά μέσα μετακίνησης ατόμων και,
βεβαίως, τα δίκτυα: οδικό, σιδηροδρομικό και θαλάσσιο. Θυμίζω ότι η
προστασία του περιβάλλοντος είναι ακριβή, η ποιότητα των ατομικών και
συλλογικών μέσων μεταφοράς είναι πιο ακριβή, τα επαρκή και ασφαλή
δίκτυα είναι πανάκριβα. Και δεν υπάρχει κανείς άλλος να τα πληρώσει
πλην ημών των ιδίων, άντε και η Ευρώπη. Το βήμα που παρουσίασε τις
προάλλες ο Γιώργος Σουφλιάς, χρησιμοποιώντας (επιτέλους!) και τον τίτλο
του υπουργού Περιβάλλοντος είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Επιπλέον,
δημιουργούν την πεποίθηση ότι η πολιτεία έχει αντιληφθεί πως χρειάζεται
ταυτόχρονη και συνδυασμένη δράση αν θέλουμε να ομιλούμε για πολιτική.
Τέλος, δίνουν ώθηση και διέξοδο στα προβλήματα που θα μπορούσαν να
δημιουργηθούν με το τέλος, σε λίγες μέρες, του βιαστικού μέτρου μείωσης
του τέλους ταξινόμησης. Σε έναν τέλειο κόσμο, σίγουρα όχι στην Ελλάδα,
θα μπορούσαν να είχαν προκύψει ως αποτέλεσμα συλλογικών διεργασιών,
δημόσιας διαβούλευσης πάνω σε δημοσίως εκτεθείσες μελέτες και, όπως
πάντα, μιας κάποιας πολιτικής συναίνεσης. Ας είναι!
Την προηγούμενη Κυριακή, από αυτήν εδώ τη θέση, εξηγούσα πόσο κρίσιμο
με καθαρά περιβαλλοντικά κριτήρια είναι να εξαφανιστούν τα
«σαραβαλάκια». Ως τέτοια δεν πρέπει να ορίσουμε εκείνα που έχουν
υποστεί σοβαρή διάλυση των συστατικών τους. Μπορεί να το έχετε σε άψογη
κατάσταση, αλλά να είναι «σαραβαλάκι» τεχνολογικό, «σαραβαλάκι» επειδή
η τεχνολογία του δεν είναι φιλική με το περιβάλλον. Δεν φταίει ούτε
αυτό ούτε εσείς. Απλώς, πριν από το 1996 δεν έφτιαχναν τέτοια
αυτοκίνητα. Ακόμη και η σημερινή τεχνολογία, που ανταποκρίνεται στις
προδιαγραφές Euro IV και Euro V, είναι χειρότερη από την ήδη
σχεδιασμένη Euro VI και, σε κάθε περίπτωση, τα υβριδικά ή τα πλήρως
ηλεκτρικά ή εκείνα με εναλλακτικό καύσιμο (βιοντίζελ ή LPG ή άλλα
παρόμοια) είναι και θα είναι ακόμη φιλικότερα προς το περιβάλλον,
συγκριτικά με τα σημερινά αυτοκίνητα. Διαβάστε τον Κανονισμό ΕΚ 443 της
23ης Απριλίου 2009, όπως εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το
Συμβούλιο Κορυφής και θα αντιληφθείτε γιατί τα πράγματα είναι πλέον
πολύ δύσκολα για το αυτοκινητάκι μας! Φαντασθείτε ότι ο σημερινός
προβληματισμός έχει φτάσει στην αναζήτηση αξιόπιστου συστήματος
μέτρησης του «αποτυπώματος άνθρακα» που θα μπορεί να μετρηθεί και να
τυπωθεί για κάθε ένα μοντέλο!
Είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε ότι η κοστολόγηση των αλλαγών αυτών δεν
μπορεί να γίνει με τρόπο «δίκαιο». Ομως, η σχεδιαζόμενη απόσυρση είναι
ορθή και καλά ζυγισμένη για τον πολύ μεγάλο αριθμό Ι. Χ., μέχρι δηλαδή
τα 1.600 κυβικά. Η αποσύνδεση του κινήτρου απόσυρσης από την αγορά νέου
αυτοκινήτου είναι ορθή και καλύπτει ικανοποιητικά την παρούσα εμπορική
αξία τού προς καταστροφή υποψήφιου τετρακίνητου. Αν δεν εμπιστεύεστε
τον «μαντρά» σας, ρωτήστε πόσα θα σας έδινε πίσω ο ασφαλιστής σας, στην
υποθετική μιας μεικτής ασφάλισης, αν κάποιος σας κατέστρεφε το πολύτιμο
«σαραβαλάκι» σας. Βεβαίως, θα μπορούσε το κίνητρο να αποκτήσει μια
ανώτερη κατηγορία, προκειμένου να παροτρυνθούν οριστικά οι κάτοχοι
μοντέλων από 1996 ώς το 2000, που αναμένεται να έχουν σοβαρές και
ψυχολογικές αλλά και πολύ πραγματικές (οικονομικές, δηλαδή) δυσκολίες.
Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται η πλήρης απαγόρευση κυκλοφορίας τους σε
ένα διευρυμένο πράσινο δακτύλιο. Επίσης, το κίνητρο στην αγορά νέου Ι.
Χ. θα μπορούσε να είναι διπλάσιο για όσους αποκτούν Ι. Χ. νέας
τεχνολογίας (υβριδικό, ηλεκτρικό κ. λπ.). Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία
ότι στα τέλη του 2011, ο υπουργός Περιβάλλοντος (ας ελπίσουμε ότι θα
έχει μέχρι τότε ανεξάρτητο υπουργείο) θα υποχρεωθεί να αποφασίσει την
απαγόρευση κυκλοφορίας στις πόλεις για τα συμβατικά περιβαλλοντικά
«σαραβαλάκια». Καλό θα είναι, μέχρι τότε, να έχουν κινητοποιηθεί, σε
αυτή την κατεύθυνση, και οι δήμαρχοι, οι οποίοι θα πρέπει να κριθούν,
στις προσεχείς δημοτικές του 2010, και για τις απόψεις τους σ’ αυτό το
θέμα. Δεν θα έπρεπε, άραγε, οι δήμαρχοι της περιοχής Αθηνών να
απαιτήσουν τη μετατροπή όλων των ταξί σε οχήματα φιλικά προς το
περιβάλλον;
 (0) |
