|
Aπό το blog του Γιάννη Ζαμπετάκη
Senior Lecturer in Food Chemistry, Lab. Food Chemistry, University of Athens
[email protected]
http://www.zabetakis.net\
http://environmentfood.blogspot.com/
Διαχείριση Κρίσεων
Από τη βιομηχανία τροφίμων και τον Ασωπό...στις πυρκαγιές του 2007 και στην xρηματοοικονομική κρίση του 2008: the missing link
Για την συγγραφή αυτού του βιβλίου συνεργάστηκαν επιστήμονες και πολίτες από διαφορετικά πεδία. Η Αντωνία Γκόγκου και η Χριστίνα Φατούρου (σύμβουλοι επικοινωνίας της V+O COMMUNICATION) έγραψαν το 7ο κεφάλαιο, η Θεοδότα Νάντσου (περιβαλλοντολόγος, υπεύθυνη πολιτικής του WWF στην Ελλάδα) έγραψε το 8ο κεφάλαιο, ο παπα Γιάννης Οικονομίδης (το alter ego του Θανάση Παντελόγλου και η φωνή του Σθένους και του Μέτρου στο Ινστιτούτο Τοπικής Αειφόρου Ανάπτυξης και Πολιτισμού, ΙΤΑΠ) έγραψε το 9ο κεφάλαιο, ο Θανάσης Παντελόγλου (Χημικός, MSc Bιοχημικός Μηχανικός και ιδρυτής του ΙΤΑΠ) έγραψε το 10ο κεφάλαιο, ο Λίνος Κουντουράς (Διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός και Αfter Sales Manager στη Βιαμάρ ΑΕ) έγραψε το 11ο κεφάλαιο και ο Γιάννης Ζαμπετάκης (Επίκ. Καθηγητής Χημείας Τροφίμων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέλος του ΙΤΑΠ) έγραψε τα κεφάλαια 1-6 και 12-14.
Τα 14 κεφάλαια του βιβλίου μας είναι:
1. Τι είναι κρίση και τι περιλαμβάνει ο όρος «διαχείριση κρίσεων»
2. Η επώαση της κρίσης και η σχέση της με τις χημικές αντιδράσεις
3. Η παθολογία του οργανισμού και η βιομηχανική κρίση
4. Η ανατομία μιας κρίσης – οι φάσεις μιας κρίσης
5. Πρωτόκολλο εργασίας – ανάκληση προϊόντος – Περιπτωσιακές μελέτες (case studies) ανάκλησης προϊόντος
6. Διαχείριση κρίσεων - Περιπτωσιακές μελέτες (case studies) διαχείρισης κρίσεων
7. Issues Handling (Διαχείριση ζητημάτων)/Crisis Management (Διαχείριση κρίσης)
Επικοινωνιακός χειρισμός κρίσεων
8. Πρόληψη και διαχείριση περιβαλλοντικών καταστροφών
9. Η Τραγωδία του Ασωπού : Για να μην κοιμηθούμε ήσυχοι απόψε
10. Η περίπτωση της «τραγωδίας του Ασωπού»: Μια κρίση χωρίς διαχείριση.
11. Διαχείριση κρίσεων στην Αυτοκινητοβιομηχανία
12. Η χρηματοοικονομική κρίση του 2008
13. H ψυχολογία της κρίσης
14. Αντί επιλόγου - Από τον Ασωπό και τις πυρκαγιές του 2007, στην
οικονομική κι επισιτιστική κρίση του 2008 , ποιος είναι ο συνδετικός
κρίκος;
Στις επόμενες αναρτήσεις, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε λίγα πράγματα
από το βιβλίο μας λίγο πριν φτάσει στα βιβλιοπωλεία το φθινόπωρο.
Ως πρόλογο-ορεκτικό...σήμερα...ξεκινάμε με λίγες γραμμές από το κεφ.10
του Θανάση του Παντελόγλου (αριστερά στην παραπάνω φωτογραφία με παιδιά
που ήρθαν στον Ασωπό για να μάθουν για την τραγωδία του Ασωπού από τον
Θανάση και τον παπαΓιάννη)...
με τίτλο
Η περίπτωση της "τραγωδίας του Ασωπού": μια κρίση χωρίς διαχείριση
Στην όποια περίσταση συναλλαγής, οι άνθρωποι δεν δέχονται «να
ανταλλάσουν» το «έχειν τους» με «ένα τίποτα», δηλαδή: «ένα αντάλλαγμα»
που δεν θα φέρνει, με σιγουριά και επάρκεια, το αποτέλεσμα που τους
υποσχεθήκαν. Κανένας δεν επιθυμεί ένα πράγμα που να «κρέμεται σε μια
κλωστή αβεβαιότητας». Που μπορεί να «ισορροπεί ταλαντευόμενο» μεταξύ
ύπαρξης και ανυπαρξίας. Ένα τέτοιο «αντάλλαγμα συναλλαγής» ίσως να το
πάρει μια φορά (από αφέλεια, από συμπόνια, από λάθος, από σύμπτωση κλπ)
αλλά δεν θα το ξαναπάρει. Και εκείνο που στήνει «κερδοφόρες συναλλαγές»
είναι η «συνέχεια της συναλλαγής». Αυτή συντηρεί πολιτικές
καταστάσεις-φάμπρικες-δουλειά, όλο αυτό που λέμε «παραγωγικό σύστημα».
Η διατήρηση «του πελάτη», η «επανάληψη τις συναλλαγής» είναι αυτά που
φέρνουν «την συνέχεια της σχέσης» και αυτό φέρνει «το κέρδος» για όλους
από «το αλισβερίσι» του όποιου είδους και φύσης. Η «Μια φορά είναι ίδια
με το καμιά φορά».
Από την άλλη πλευρά τώρα, σε «ένα σύστημα» μαζικής παραγωγής,
(προϊόντων ή υπηρεσιών), όσο επιμελημένα και αν γίνεται η παραγωγή,
είναι αδύνατον να μην παρουσιαστούν εκτροπές, σκάρτα ή λάθη. Ουδείς
αλάνθαστος και «τα λάθη ανθρωπινά»! Και πάντα οι άνθρωποι «κάνουν και
λειτουργούν» τα συστήματα. Το θέμα είναι να ξέρεις το «πότε» και το
«πού» μπορεί να παραχθεί το λάθος μέσα σε ένα σύστημα ανθρώπινης
δράσης, δηλαδή τα αδύνατα και τα δυνατά σημεία του συστήματος. Τι έχεις
κάνει για να μην εμφανίζονται «συχνά και πιθανότατα»; Τι μέτρα έχεις
λάβει ή λαμβάνεις για την διόρθωση της ζημιάς από τα λάθη ώστε να μην
αφήνεις τις συνέπειες να τις ξανά-πληρώνει «ο πελάτης»; Πώς έχεις
δομήσει το «σύστημα παραγωγής»; Μήπως το έχεις «ανοιχτό» στο ενδεχόμενο
και στην δυνατότητα να «παράγει ανεξέλεγκτα λάθη»; Αν το αφήνεις να
λειτουργεί χωρίς μηχανισμούς προ-διασφάλισης αποτελέσματος (Quality
Assurance), χωρίς μηχανισμούς ανάλυσης και ελέγχου αξιοπιστίας (FMEA)
στον σχεδιασμό δράσης του και στις ενέργειες του, τότε οι εκτροπές από
πιθανό συμβάν, μετατρέπονται σε βεβαιότητα και μάλιστα της χειρότερης
μορφής: ξεσπούν σαν ανεξέλεγκτο, χρονικά τυχαίο συμβάν. Τότε απλά,
έχεις στήσει «ένα σύστημα» που παράγει κρίσεις, διότι απλά το δόμησες
πάνω «στο όριο του ρίσκου». Το έφτιαξες με τσιγκουνιά «δυνάμεων και
χωρητικότητας» ικανότητας και δεν μπορεί να διαχειριστεί το ρίσκο. Όταν
πάλι, δεν έχεις φτιάξει σωστά και επιμελημένα «το ίδιο το σύστημα σου»,
αλλά έχεις αρκεστεί, πλάι σε αυτό, να φτιάξεις μόνο ένα «τέλειο
μηχανισμό διαχείρισης κρίσεων», τότε δεν την γλυτώνεις! Γίνονται και
επέρχονται οι κρίσεις, συχνά και με σφοδρότητα. Στις πιο ακατάλληλες
στιγμές και περιστάσεις που τελικά κάποια από αυτές θα είναι «η
θανατηφόρα για το σύστημα». Σύντομα θα γίνεις ρεζίλι και μετά «δεν ξανά
πουλάς»! Με τέτοιες προϋποθέσεις λειτουργίας ενός κακοφτιαγμένου
συστήματος, δεν τα βγάζει πέρα και ο «τελειότερος μηχανισμός
διαχείρισης κρίσεων». Χώρια που έχεις φορτωθεί ένα «βλακώδες σύστημα»
που «παράγει σκάρτα ή λάθη» και είναι, έτσι και αλλιώς, απαράδεκτο,
ζημιογόνο και ασύμφορο οικονομικά.
 (0) |
