|
«Θα πάρουν... φωτιά τα θερμόμετρα μέχρι το 2100» |
|
|
|
20.03.09 |
|
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Πηγή: εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Ανοδο της θερμοκρασίας ενάμιση έως δύο βαθμούς στην ηπειρωτική χώρα για το διάστημα 2021-2050 και τρεισήμισι έως πέντε από το 2071 έως το 2100 προβλέπουν οι επιστήμονες, σύμφωνα με τα μοντέλα της πορείας της θερμοκρασίας που χρησιμοποιούνται, στο πλαίσιο των σεναρίων της Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO για την κλιματική αλλαγή (IPCC). Οι ίδιοι εκτιμούν ότι στις παράκτιες περιοχές η άνοδος θα είναι μικρότερη.
Συσχετίζοντας τις προβλεπόμενες τιμές
μέγιστης θερμοκρασίας, σχετικής υγρασίας, ανέμου και βροχόπτωσης
υπολόγισαν τον Δείκτη Επικινδυνότητας Φωτιάς (Fire Weather Index -
FWI), ο οποίος είναι μια αριθμητική κλίμακα βαθμολόγησης της έντασης
της φωτιάς, έχει αναπτυχθεί, αρχικά, και εφαρμόζεται με επιτυχία στον
Καναδά για την πρόβλεψη της δυσκολίας αντιμετώπισης της πυρκαγιάς. Ο
δείκτης αυτός για την Αττική παράγει τιμές οι οποίες θεωρούνται ότι
βρίσκονται πάνω από το όριο χαμηλής επικινδυνότητας.
Τα παραπάνω συμπεράσματα καταγράφτηκαν στη διεθνή συνάντηση για τις
Δασικές Πυρκαγιές, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Περιβαλλοντικής
Εκπαίδευσης Αργυρούπολης, με θέμα τις δασικές πυρκαγιές, στο πλαίσιο
του Ευρωπαϊκού προγράμματος δράσης COST «Fire effects and post-fire
restoration».
Περίπου 80 ειδικοί από χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τις ΗΠΑ, την
Αυστραλία, τη Βόρεια Αφρική και την Τουρκία βρέθηκαν για να συζητήσουν
τις επιπτώσεις των δασικών πυρκαγιών και τη μεταπυρική διαχείριση των
καμένων εκτάσεων. Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η Μαργαρίτα
Αριανούτσου-Φαραγγιτάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια Οικολογίας του
Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία είναι αντιπρόεδρος της συγκεκριμένης
δράσης (πρόεδρος είναι ο Dr Francisco Moreira από το Πανεπιστήμιο της
Λισαβόνας).
Συζητήθηκαν εκτενώς οι προβλέψεις των μοντέλων της ομάδας του
ακαδημαϊκού Χρήστου Ζερεφού σχετικά με την καταγεγραμμένη άνοδο της
θερμοκρασίας κατά την τελευταία δεκαετία στην περιοχή της Αθήνας, η
οποία μάλιστα ήταν η θερμότερη των 150 χρόνων που έχουν καταγραφεί.
Σημαντικές ήταν οι επισημάνσεις των ομιλητών, δρ Kevin Ryan και Α.
Vega, σχετικά με την ανάγκη ενσωμάτωσης της πληροφορίας που παρέχει η
επιστημονική γνώση για την οικολογία της φωτιάς των μεσογειακών
οικοσυστημάτων στην πρόληψη, αλλά και κυρίως στη μεταπυρική τους
διαχείριση. Οι επιστήμονες αναφέρθηκαν διεξοδικά στα θέματα των
επιφυλάξεων που διατυπώνονται από την επιστημονική κοινότητα, τόσο στις
ΗΠΑ όσο και διεθνώς, σχετικά με τη συλλογή των καμένων κορμών, λόγω των
επιπτώσεων που μπορεί να έχει αυτή η ενέργεια στη δομή του εδάφους και
στην επιβίωση των νεαρών φυτών που βρίσκονται στα πρώτα στάδια της
μεταπυρικής φυσικής αναγέννησής τους. Ειδικά ο Αμερικανός Kevin Ryan
ανέφερε το παράδειγμα της εκτεταμένης επιστημονικής βιβλιογραφίας
σχετικά με το θέμα αυτό και τις διαφωνίες των επιστημόνων.
Ο ίδιος ερευνητής τόνισε επανειλημμένως την ανάγκη να μη γενικεύουμε
τις μεταπυρικές μας δράσεις ανεξαρτήτως των χαρακτηριστικών της φωτιάς,
αλλά και πολύ περισσότερο των βιολογικών χαρακτηριστικών των φυτικών
ειδών που κάηκαν, και ανέφερε το παράδειγμα μιας βάσης δεδομένων με τα
βιολογικά χαρακτηριστικά των φυτών, στην οποία καταφεύγουν οι
διαχειριστές προκειμένου να προβλέψουν τόσο την ικανότητα της
μεταπυρικής αναγέννησης των ειδών που κάηκαν, αλλά για να προτείνουν
την εφαρμογή των ενδεδειγμένων για τη συγκεκριμένη περιοχή μέτρων.
Η βάση αυτή ονομάζεται Fire Effects Information System (FEIS)
[www.fs.fed.us/database/feis] και όπως διαπιστώθηκε από τη συζήτηση που
ακολούθησε, έχει πολλά κοινά σημεία με την αντίστοιχη βάση δεδομένων
που έχει αναπτύξει η ερευνητική ομάδα της κ. Αριανούτσου στο
Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος
PROMETHEUS, και έχει με επιτυχία εφαρμοστεί στη Γαλλία, στην Ιταλία και
στην Πορτογαλία.
Επίσης τονίστηκε με ιδιαίτερη έμφαση ο κίνδυνος από τις εσφαλμένες
αναδασώσεις - τόσο αυτές που γίνονται σε περιοχές που δεν χρειάζεται να
αναδασωθούν γιατί ανακάμπτουν με φυσική αναγέννηση, όσο και αυτές στις
οποίες χρησιμοποιούνται ξενικά είδη, τα οποία αλλοιώνουν σημαντικά τη
βιοποικιλότητα της περιοχής. Το τελευταίο κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικό
στις προστατευόμενες περιοχές, στους εθνικούς δρυμούς κ.λπ.
Τέλος, ο Dr. Caban επιχείρησε να αναλύσει τις παραμέτρους που πρέπει να
συνυπολογίζουμε στην αποτίμηση του κόστους των πυρκαγιών, θέτοντας με
ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο το ζήτημα του συνυπολογισμού του κόστους από
την απώλεια σημαντικών ειδών, π.χ. ενδημικών ειδών που απαντούν
αποκλειστικά σε μία περιοχή, ενδιαιτημάτων που έχουν ιδιαίτερη
οικολογική, αλλά και αισθητική αξία.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/03/2009
 (0) |
