|
|
|
Ενας κόσμος αλαζονικός, ψυχρός, συμφεροντολογικός, πλούσιος |
|
|
|
06.01.09 |
|
Της Ριτσας Mασουρα
Πηγή: εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Κάποτε ήταν ο δρόμος του μεταξιού. Επιδέξιοι άνθρωποι, ταλαντούχοι τυχοδιώκτες, έμποροι από τα γεννοφάσκια τους συμμετείχαν στα καραβάνια με τις καμήλες που ξεκινούσαν από την Κίνα κι έφταναν ώς την Ευρώπη, μεταφέροντας μετάξι και μπαχαρικά. Στο τέλος της διαδρομής τους περίμεναν ανταλλάγματα, συνήθως χρυσό, ασήμι και κεραμικά. Στην καθοδική τους πορεία, ως άλλοι Μύριοι, συναντούσαν εμπόδια, εμπλέκονταν σε περιπέτειες, αλλά τελικά ήταν η περιπέτεια και η βιοποριστική ανάγκη που τους έσπρωχνε να διεισδύουν βαθιά στον κόσμο του μεταξιού. Μέχρι τελικής πτώσεως.
Σήμερα ζούμε τους δρόμους του πετρελαίου.
Ενεργοβόροι δρόμοι. Τα πετρελαϊκά κοιτάσματα γίνονται χαρά και
δυστυχία, πλούτος και φτώχεια... Η Υφήλιος είναι διασωληνωμένη σε
θάλασσες και σε στεριές. Οι αγωγοί κυριαρχούν. Γύρω τους σφύζει ή
αραιώνει η ζωή. Κι είναι αυτοί που εξελίσσονται σε πρωταγωνιστές
τοπικών πολέμων, εκτρέφουν εμμέσως φαινόμενα διαφθοράς και χαϊδεύουν τα
αυτιά δικτατορίσκων. Η Αφρική είναι μια από τις ηπείρους, της οποίας το
πετρέλαιο ήταν και παραμένει εύκολο πεδίο βολής. ΗΠΑ και Κίνα
διαγκωνίζονται για την πρόσβαση στις πηγές και δεν διστάζουν να
συνεργαστούν με άθλιους πολιτικούς, να συναινέσουν στον ξεριζωμό των
τοπικών πληθυσμών και στο κάψιμο των χωριών τους. Το πετρέλαιο
ακολουθεί, χωρίς ίχνος διπλωματίας.
Μέσα στα χρόνια, η δυτική αποικιοκρατία μεταλλάχθηκε, αποκτώντας
επικυριαρχικά δικαιώματα σε χώρες με πλούσιο υπέδαφος. Κι ύστερα ήρθε η
μεγάλη ιδέα: η εξάπλωση της δημοκρατίας. Μα τι έμπνευση κι αυτή! Στο
όνομα της νομής του πετρελαίου, οι ΗΠΑ κυρίως δημιούργησαν ζώνες
επιρροής στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας και διεξήγαγαν δύο πολέμους
στο Ιράκ, θυσιάζοντας αθώες ζωές στο όνομα της διατήρησης ενός
μοντέλου, εθισμένου στη λογική του μαύρου χρυσού. Ο κόσμος του
πετρελαίου αναδεικνύεται ενώπιόν μας αλαζονικός, ψυχρός,
συμφεροντολογικός, μα και πλούσιος.
Εχουν περάσει ελάχιστα χρόνια από την εποχή που η Σαουδική Αραβία και
τα Αραβικά Εμιράτα ήταν τεράστιες ερημικές εκτάσεις, με τους πολίτες
τους συγκεντρωμένους σε μικρές βιώσιμες νησίδες. Τα πετρελαϊκά
κοιτάσματα άλλαξαν τις ισορροπίες. Η έρημος μετατράπηκε σε καταπράσινη
πεδιάδα και οι χώρες σε οικονομικούς γίγαντες, που σήμερα βουλιάζουν
στον πλούτο, στις επενδυτικές εμπνεύσεις, αλλά και στην κοινωνική
ανισότητα. Τα αστρονομικά κέρδη από το πετρέλαιο διανέμονται μεταξύ των
εκπροσώπων του αραβικού νεποτισμού, όσων ελέγχουν τις πετρελαιοπηγές,
συμμετέχουν στη χάραξη παγκόσμιας πολιτικής, χρησιμοποιούν το χρήμα
επενδύοντας συχνά σε άλλες σταθερότερες του πετρελαίου οικονομικές
αξίες και εκτρέφουν φαινόμενα σαν αυτό του Μπιν Λάντεν.
Το 2009 συμπληρώνονται 150 χρόνια από την πρώτη άντληση πετρελαίου στην
Πενσυλβάνια από τον συνταγματάρχη Εντουιν Ντρέικ. Εκατόν πενήντα
χρόνια, αρκετά για την ανάπτυξη μιας δίχως ηθική παγκόσμιας φιλοσοφίας,
η οποία άλλαξε ριζικά την εικόνα της ανθρωπότητας, προσφέροντάς της την
πολυτέλεια της ενέργειας, αλλά αλυσοδένοντάς την παράλληλα με το
φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Ο Μπους δήλωνε προ διετίας ότι η Αμερική είναι «εθισμένη στο πετρέλαιο»
και ότι κάτι θα έκανε γι' αυτό. Αυτό που έκανε τελικά ήταν να ζητήσει
από τη Σαουδική Αραβία να αυξήσει την παραγωγή της, ώστε να αποτρέψει
στροφή προς ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και παράλληλα ασκώντας αφόρητες
πιέσεις προς το Κογκρέσο να ανατρέψει το καθεστώς των προστατευόμενων
ζωνών της Αρκτικής. Και με μεγαλοθυμία ανακοίνωνε: «Ορίστε, κύριοι
εθισμένοι, πάρτε λίγο ακόμα από τη δόση σας, έχω καλό πράγμα. Σας
υπόσχομαι, από του χρόνου θα είμαστε καθαροί, θα βάλω ανεμογεννήτρια
ακόμα και στην προεδρική μου βιβλιοθήκη. Προς το παρόν όμως, αρκεστείτε
σε μια καλή δόση αργού».
ΣXETIKA ΘEMATA
150 χρόνια πετρέλαιο, μύθοι και πραγματικότητα_(...KOΣMOΣ...)
 (0) |
|
Επισκέψεις από 09/2007
Επισκέπτες: 5814652
|
