|
Το νέφος μάς «κόβει» χρόνια |
|
|
|
21.10.08 |
|
Η ατμοσφαιρική ρύπανση των μεγαλουπόλεων ευθύνεται για τον πρόωρο θάνατο χιλιάδων ανθρώπων
Της Τανιας Γεωργιοπουλου
Πηγή: εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Τα νεότερα στοιχεία το επιβεβαιώνουν πανηγυρικά: Οι άνθρωποι που κατοικούν σε ρυπασμένες πόλεις ζουν λιγότερο, «υποθηκεύοντας» σχεδόν καθημερινά την υγεία τους, σε σχέση με εκείνους που έχουν την τύχη να διαμένουν σε περιοχές με καλή ποιότητα αέρα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα επιδημιολογικών μελετών, η ατμοσφαιρική ρύπανση αυξάνει δραστικά τις πιθανότητες εκδήλωσης καρδιαγγειακών και αναπνευστικών προβλημάτων αλλά και τα επίπεδα θνησιμότητας. Οι συνέπειες μάλιστα που καταγράφονται είναι τόσο βραχυχρόνιες όσο και μακροχρόνιες.
Εξαιτίας της έκθεσης σε μικροσωματίδια εκτιμάται πως ο μέσος όρος ζωής των Ευρωπαίων το 2020 θα μειωθεί κατά μέσον όρο 5,5 μήνες, ενώ την ίδια χρονιά υπολογίζεται ότι 271.000 άνθρωποι θα χάσουν τη ζωή τους πρόωρα και 66.000 άνθρωποι τον ίδιο χρόνο θα εισαχθούν στα νοσοκομεία με σοβαρά καρδιαγγειακά προβλήματα. Επιπροσθέτως, λόγω της έκθεσης σε αυξημένα επίπεδα όζοντος, την ίδια χρονιά θα καταγραφούν περίπου 20.000 πρόωροι θάνατοι.
Οταν η παρουσία μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα αυξάνεται κατά 10 mg ανά κυβικό μέτρο αέρα για δύο ημέρες, προκαλείται αύξηση της θνησιμότητας κατά 0,6%. Εφόσον αυτή η υπέρβαση συνεχιστεί για ένα μήνα καταγράφεται αύξηση της θνησιμότητας κατά 1,6%, σύμφωνα με τα στοιχεία ερευνητικού προγράμματος (εφαρμόζεται σε 22 χώρες) που συντονίζεται από το εργαστήριο Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Kαταγράφεται, ακόμα, αύξηση περίπου 1% τόσο των αναπνευστικών όσο και των καρδιαγγειακών νοσημάτων κυρίως της ισχαιμικής καρδιοπάθειας.
Πάνω από το όριο
Οπως τονίζει στην «Κ» η κ. Κλέα Κατσουγιάννη, καθηγήτρια στο εργαστήριο Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και επικεφαλής του προγράμματος: «Μπορεί τα ποσοστά να φαντάζουν μικρά, ωστόσο μιλάμε για χιλιάδες ανθρώπους που πεθαίνουν πρόωρα εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης». Τα δεδομένα αφορούν τα μικροσωματίδια PM10, εφόσον αυτά είναι και τα μόνα για τα οποία στη χώρα μας υπάρχουν συγκεκριμένες μετρήσεις για ορισμένο χρονικό διάστημα.
Η υπέρβαση κατά 10 mg ανά κυβικό μέτρο αέρα δεν είναι καθόλου σπάνια ειδικά σε πόλεις σαν την Αθήνα. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία η περιεκτικότητα του αέρα σε PM10 δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 50 mg ανά κυβικό μέτρο κατά μέσον όρο μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο. Στη διάρκεια του χρόνου δεν θα πρέπει το όριο αυτό να ξεπερνιέται για περισσότερες από 35 ημέρες συνολικά.
Στην Αθήνα, ωστόσο, τις μισές ημέρες τον χρόνο σημειώνονται τιμές πάνω από το όριο. Τα μικροσωματίδια PM2,5 είναι και τα περισσότερο επικίνδυνα, καθώς έχουν τη δυνατότητα να εισχωρούν βαθύτερα στο αναπνευστικό σύστημα, ωστόσο μόλις πρόσφατα η μέτρησή τους έγινε υποχρεωτική από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Στην επίδραση των μικροσωματιδίων διαδραματίζει ρόλο και η σύστασή τους, που σύμφωνα με τις ενδείξεις γίνεται περισσότερο επικίνδυνη στις πόλεις που έχουν υψηλότερη θερμοκρασία ή στις πόλεις όπου εμφανίζεται μεγάλο ποσοστό διοξείδιο του αζώτου στην ατμόσφαιρα, που προέρχεται από τα αυτοκίνητα.
Ο Ιούλιος του '87
Αλλωστε, ο συνδυασμός ατμοσφαιρικής ρύπανσης και υψηλής θερμοκρασίας είναι θανατηφόρος. Eνδεικτικό παράδειγμα αυτό του Ιουλίου 1987, κατά τη διάρκεια ενός βασανιστικoύ, παρατεταμένου καύσωνα στην Αθήνα. Τον ίδιο μήνα ο αριθμός των θανάτων στην πρωτεύουσα κυριολεκτικά εκτοξεύτηκε φτάνοντας στα 75 άτομα κατά μέσον όρος ημερησίως, την ίδια στιγμή που ο ημερήσιος αριθμός θανάτων δεν ξεπερνά τα πενήντα άτομα. Πολύ μικρότερη ήταν η επίδραση που καταγράφηκε στις γύρω μη αστικές και πολύ λιγότερο ρυπασμένες περιοχές.
Επιδράσεις στην υγεία έχουν καταγραφεί και με βάση την έκθεση στο όζον, το οποίο ωστόσο φαίνεται ότι επηρεάζει βραχυχρόνια αλλά όχι μακροχρόνια, κυρίως το αναπνευστικό σύστημα.
Και ενώ η ρύπανση επιβαρύνει την υγεία, η δραστική μείωση των ρύπων μπορεί να έχει εξίσου θεαματικά αποτελέσματα. «Στο Δουβλίνο», τονίζει η κ. Κατσουγιάννη, «το 1990 απαγορεύτηκε η πώληση άνθρακα με αποτέλεσμα να μειωθεί η ετήσια συγκέντρωση καπνού στην ατμόσφαιρα από 50 mg ανά κυβικό μέτρο σε 15 mg ανά κυβικό μέτρο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μειώθηκε η ολική θνησιμότητα, και πρωτίστως η θνησιμότητα από αναπνευστικές και καρδιαγγειακές αιτίες». Στον μαύρο καπνό περιέχονται μικροσωματίδια, τα οποία δημιουργούνται από τη θέρμανση, την κίνηση των οχημάτων και τη βιομηχανία.
[+] ΓPAΦHMA
http://photo.kathimerini.gr/kathnews/graph/graf_19-10-08/s30.pdf
 (0) |
