Ο «πατέρας» της μεθόδου Πατρίκ Μπλανκ (Patrick Blanc) μιλά τη Δευτέρα στο Γαλλικό Ινστιτούτο

Συνεργάτης διάσημων αρχιτεκτόνων, όπως ο Ζαν Νουβέλ και οι γνωστοί από τη «Φωλιά του πουλιού» του Πεκίνου Χέρζογκ και ντε Μερόν, έχει στο ενεργητικό του το «ντύσιμο» 43 κτιρίων σε διάφορες χώρες του κόσμου. Το τελευταίο και πιο διάσημο είναι το μουσείο Κε Μπαρντλί του Παρισιού. Ειδικεύεται στη μελέτη φυτών από τροπικά δάση, από τα οποία «έκλεψε» τα μυστικά της ανάπτυξης ενδημικών φυτών, όπως τα βρύα και λειχήνες. Δεν σταματά όμως να ταξιδεύει σε κάθε γωνιά της Γης καταγράφοντας οικοσυστήματα που μπορεί να αναπτυχθούν ακόμη και σε γωνιές που δεν «γεμίζουν το μάτι». Ξεκίνησε από εξωτερικούς τοίχους μεγάλων κτιρίων, αλλά επεκτάθηκε σύντομα στο εσωτερικό στήνοντας τροπικούς κήπους μέσα σε σαλόνια κατοικιών.

Βασικό πρόβλημά του ήταν η αντιμετώπιση της βαρύτητας. Επινόησε ένα δικό του υλικό που μπορεί να επικάθεται σε κάθε τοίχο και να εξασφαλίζει παράλληλα την υγρασία που είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη των φυτών. Στα μείον, το υψηλό κόστος, που εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 200 ευρώ ανά τετραγωνικό φυτευμένης επιφάνειας, έναντι 100, που απαιτεί ο πιο εξεζητημένος ταρατσόκηπος. Στα συν, εκτός από την όμορφη εικόνα, το μικρό βάρος του χώματος που τοποθετείται στον ειδικά μονωμένο τοίχο, που υπολογίζεται στα 30 κιλά ανά τετραγωνικό, όταν άλλα κρεμαστά συστήματα (ζαρντινιέρες, γλάστες, κ.λπ.) απαιτούν χώμα σχεδόν διπλάσιου βάρους.

Μια ολόκληρη συνοικία με «πλαγιαστούς» κήπους
«Η κάθετη φύτευση είναι ένα αξιοπρόσεκτο εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη του πρασίνου», εξήγησε στην «Ε» ο Κώστας Τάτσης, αντιπρόεδρος της Ενωσης Γεωπόνων Εργολάβων Πρασίνου. Τη χαρακτηρίζει «πράσινη αισθητική» και περιβαλλοντική αναβάθμιση, αφού, όπως λέει χαρακτηριστικά, «το πράσινο είτε όρθιο, είτε ...ξαπλωμένο βελτιώνει την ποιότητα ζωής στις πόλης».

Αναγνωρίζοντας τα θετικά, δεν παραλείπει να θέσει ορισμένα ερωτήματα: Μήπως είναι υπέρβαση της φύσης και αφαίρεση της βιολογικής προσωπικότητας των φυτών; Μήπως μπορεί να λειτουργήσει ως άλλοθι για τσιμεντοποίηση των ελάχιστων χώρων πρασίνου στις πόλεις;

 «Ενδιαφέρουσα λύση, αλλά θα προτιμούσα τα φυτά να φυτρώνουν κανονικά. Και αν έχουμε αποφασίσει να διαθέσουμε κονδύλια για χώρους πρασίνου, καλύτερα να φτιάξουμε πάρκα, που μπορούμε να τα περπατάμε», μας είπε ο κ. Τάτσης. Ειδικά για την περίπτωση της Αθήνας σημειώνει ότι η αναλογία πρασίνου εξακολουθεί να είναι μόλις 2,4 τετραγωνικά ανά κάτοικο, όταν ο ΟΗΕ με πρόσφατη απόφασή του έχει καθορίσει ότι για να είναι ένα πολεοδομικό συγκρότημα βιώσιμο για τους πολίτες πρέπει να εξασφαλίζονται τουλάχιστον 12 τετραγωνικά πρασίνου ανά κάτοικο. «Ψιλά γράμματα για τη δική μας περίπτωση, όπου το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ σχεδιάζει να οικοπεδοποιήσει ένα τμήμα του Ελληνικού για να εξασφαλίσει πόρους για τον υπόλοιπο χώρο, που υπόσχεται να φτιάξει πάρκο», υπογραμμίζει και αποκαλύπτει ότι το κοστολόγιο για κάθε τετραγωνικό μέτρο γκαζόν είναι μόλις 2,5 ευρώ και φτάνει τα 5 μαζί με το πότισμα.

Ένα τούνελ ...μεταμορφωμένο
«Το ζητούμενο πάντως είναι η ανάπτυξη του πρασίνου, ειδικά στην Αθήνα που έχει μεγάλο πρόβλημα με τα αιωρούμενα σωματίδια», καταλήγει και αποκαλύπτει ότι η φύτευση είναι η πιο αποτελεσματική ασπίδα για τον ύπουλο ρύπο. Υπολογίζεται ότι κάθε τετραγωνικό πρασίνου συγκρατεί 2,5 τόνους διοξειδίου του άνθρακα, ενώ σε ένα φυτό το πιο κρίσιμο μέγεθος είναι η φυλλική του επιφάνεια. Σε έναν μεσαίου ύψους θάμνο η φυλλική επιφάνεια φτάνει τα 70 τετραγωνικά. *


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/10/2008

προσθέστε το άρθρο σε μηχανές social bookmarking

(0)