|
Η διαφθορά χτυπάει την επάρκεια νερού |
|
|
|
27.06.08 |
|
Οι μεγαλύτερες ποσότητες -πάνω από τα 2/3 της κατανάλωσης- χρησιμοποιούνται στην άρδευση των καλλιεργειών
Πέμπτη, 26.06.08
Πηγή: εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Σε μια ακόμη «πληγή» για τα αποθέματα νερού της Ελλάδας και ολόκληρου του πλανήτη εξελίσσεται η διαφθορά που εμφανίζεται σε κάθε επίπεδο της αλυσίδας της διαχείρισης των υδάτινων πόρων και η οποία αφορά κυρίως στην κατάχρηση και τη μόλυνση, ενώ η ανάγκη για τη λήψη μέτρων είναι παραπάνω από επιτακτική.
Αυτό είναι και το κυριότερο συμπέρασμα στο
οποίο κατέληξαν οι ομιλητές στη χθεσινή εκδήλωση της Διεθνούς
Διαφάνειας Ελλάς με τίτλο «Νερό και διαφθορά: Η ζωή, η ευημερία και η
βιώσιμη ανάπτυξη σε κίνδυνο» που πραγματοποιήθηκε στο βιβλιοπωλείο
Ιανός.
«Η διαφθορά μπορεί να εντοπιστεί από τη χάραξη πολιτικής και τον
καθορισμό της χρηματοδότησης των απαιτούμενων έργων μέχρι την
τιμολόγηση και τη μέτρηση της κατανάλωσης νερού», εξήγησε ο
αντιπρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς»,
κ. Λευτέρης Αντωνακόπουλος.
Ειδικότερα στη χώρα μας, τα αποθέματα νερού πλήττονται από τις
παράνομες γεωτρήσεις και τα πηγάδια. Αυτό έχει οδηγήσει στο λεγόμενο
φαινόμενο της υφαλμύρυνσης, κατά το οποίο το γλυκό νερό δίνει τη θέση
του στο αλμυρό σε τοποθεσίες που βρίσκονται κοντά στη θάλασσα.
Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου
Ερευνών, Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης του Αστεροσκοπείου
Αθηνών, κ. Αντώνης Κούσης, «εκτιμάται ότι στα επόμενα 50-80 χρόνια η
στάθμη της θάλασσας θα ανέβει περίπου 80 πόντους».
Βεβαίως οι μεγαλύτερες ποσότητες νερού-πάνω από τα 2/3 της κατανάλωσης-
χρησιμοποιούνται στην άρδευση των καλλιεργειών, φαινόμενο που δεν είναι
αποκλειστικό προνόμιο της Ελλάδας. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι
αυτό του Αχελώου, καθώς, όπως υπογράμμισε ο καθηγητής οικοτοξικολογίας
κ. Γεράσιμος Αράπης, «στην Ελλάδα λειτουργούμε ανάποδα: Αντί να
χρησιμοποιούμε καλλιέργειες που είναι λιγότερο υδροβόρες, προτιμούμε να
εκτρέψουμε τον Αχελώο για να καλύψουμε τις ανάγκες του Θεσσαλικού
κάμπου». Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι προκειμένου να παραχθεί 1 κιλό
σιτάρι χρειάζεται 1 τόνος νερού.
Και η μόλυνση ποταμών από επιχειρήσεις, όμως, που αδιαφορούν για τις
περιβαλλοντικές καταστροφές που προκαλούν είναι μία ακόμη όψη του ίδιου
νομίσματος της διαφθοράς σε σχέση με τους υδάτινους πόρους. Οπως
επεσήμανε ο πρόεδρος της «Μεσόγειος SOS», κ. Νίκος Χρυσόγελος, στην
περίπτωση του Ασωπού «το στοιχείο διαφάνειας δεν είναι το πρόστιμο που
επιβάλλεται αλλά η γνωστοποίηση της ταυτότητας εκείνου που προκάλεσε το
πρόβλημα και εκείνου που θα σηκώσει το βάρος της αποκατάστασης».
ΑΠΟΛΛΩΝΑΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
Ελεύθερος Τύπος
 (0) |
