|
|
|
Ο πλανήτης είναι εν κινδύνω αφού «είμαστε ό,τι κάνουμε» |
|
|
|
08.06.08 |
|
Απάθεια από τους πράσινους καταναλωτές για την κλιματική αλλαγή
Πηγή: εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_08/06/2008_273197
The Observer
Δεν είναι αλήθεια ότι όλα γίνονται πιο ακριβά. Πριν από ένα χρόνο οι πελάτες της eBay αγόραζαν για 200 στερλίνες οικολογικές τσάντες της Αnya Hindmarch, με το σύνθημα «Είμαστε ό,τι κάνουμε» να κοσμεί το εσωτερικό τους, παρότι γνώριζαν ότι κόστιζαν μόλις πέντε στερλίνες, όπως και το αντίστοιχο οικολογικό προϊόν του σούπερ μάρκετ. Σήμερα, η ίδια αυτή τσάντα που φωνάζει «Δεν Eίμαι Πλαστική» μπορεί να αποκτηθεί στη μισή τιμή ή και λιγότερο, αν και κυκλοφορούν φήμες ότι μερικές από αυτές τις φθηνότερες τσάντες που επιμένουν πάντα ότι «Δεν Είναι Πλαστικές» αποτελούν στην ουσία αντίγραφα, τα οποία δεν χρησιμεύουν σε τίποτε άλλο από το να μεταφέρεις ψώνια στο σπίτι.
Αλλά ο φόβος του καταναλωτή μήπως και
αγοράσει το πλαστό προϊόν δεν μπορεί να εξηγήσει πειστικά την
κατακόρυφη πτώση της τιμής αυτού του άλλοτε «ιερού» αντικειμένου. Οι
τιμές της «Ανια» μπορεί να επλήγησαν από την ευρύτερη ψευδαίσθηση του
καταναλωτή. Διότι ορισμένοι αγοραστές, προφανώς, συνειδητοποίησαν ότι
οι τσάντες απέτυχαν, ακόμη και μετά δώδεκα μήνες τακτικής χρήσης, να
σώσουν τον κόσμο.
Η «ιερή» τσάντα
Oταν οι φημισμένες τσάντες INAPB (I’ m Not Α Plastic Bag: Δεν Είμαι
Πλαστική Τσάντα) προτάθηκαν από μια οργάνωση με το όνομα We Are What We
Do (είμαστε ό,τι κάνουμε), πολλοί οπαδοί του εγχειρήματος πίστεψαν στ’
αλήθεια ότι δεν θα ήταν εξωπραγματικό να επιτύχει –εκεί όπου ο πρώην
αντιπρόεδρος Αλ Γκορ και ο γεωφυσικός επιστήμονας Τζέιμς Λόβλοκ είχαν
δώσει πρώτοι τη μάχη τους– και να επιφέρει «μικρές ή μεγάλες αλλαγές».
Υμνώντας την ίδια «ιερή» τσάντα, αφού είχε ήδη εμφανιστεί στο μπράτσο
της ηθοποιού Κίρα Νάιτλι, η εφημερίδα London Sun έγραψε στους
αναγνώστες της: «Το να είσαι πράσινος ποτέ δεν ήταν πιο κουλ».
Θα ήμουν άδικη φυσικά να ρίξω στην τσάντα, αποκλειστικά, το φταίξιμο
για το ομολογουμένως χλιαρό ενδιαφέρον που επέδειξαν οι συμμετέχοντες
σε έρευνα του ινστιτούτου Opinium Research με θέμα τη σωτηρία του
πλανήτη. Κάτι άλλο θα πρέπει να εξηγεί το γιατί, ύστερα από έτη
ανάτασης της περιβαλλοντικής συνείδησης –υποστηριζόμενης μάλιστα από
την ομοφωνία της επιστημονικής κοινότητας, της οποίας οι
ανατριχιαστικές προβλέψεις υιοθετούνται τώρα από όλους περιλαμβανομένων
των πολιτικών– το 72% του βρετανικού πληθυσμού δηλώνει σήμερα ότι δεν
επιθυμεί να πληρώσει κανέναν απολύτως πράσινο φόρο. Σχεδόν το ίδιο
ποσοστό πολιτών εξέφρασε την άποψη ότι η πράσινη ατζέντα προωθήθηκε από
την κυβέρνηση ως πρόσχημα για την αύξηση της φορολογίας.
Από την άλλη πλευρά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το κοινό δεν έχει
προβλήματα ηθικής ούτε υποφέρει από ηθική κατάρρευση. Η μεγάλη
πλειοψηφία των καταναλωτών, περίπου το 94%, δείχνει να είναι
συνειδητοποιημένη μπροστά σ’ αυτό που ο Τζέιμς Λόβλοκ αποκαλεί
«αναπόφευκτες επιπτώσεις καταστροφής» και συνεπώς, «σκοπεύουν να
συμπεριφερθούν με τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον και οι ίδιοι». Είναι
μια κατανοητή προσέγγιση εάν σκεφτείς πόσες φορές οι πολιτικοί
–πασχίζοντας να φέρουν εις πέρας μια μη δημοφιλή αποστολή– θυμίζουν στο
κοινό ότι όταν πρόκειται για την αλλαγή του κλίματος και η παραμικρή
κίνηση μπορεί στ’ αλήθεια να βοηθήσει.
«Ο καθένας από μας μπορεί να κάνει τη διαφορά», αρέσκεται να
διακηρύσσει ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, χωρίς ποτέ να
αποκαλύψει αυτό που έχει στο μυαλό του. Μήπως θα έπρεπε να κρεμάσουμε
τους οδηγούς των οχημάτων 4Χ4 από τους προφυλακτήρες τους ή μήπως να
τους υποβάλλουμε σε ψυχρολουσία μια φορά την εβδομάδα για να δείξουμε
στην Κίνα ότι το εννοούμε; Ουδείς, ωστόσο, πρέπει να αρνηθεί ότι η
προσωπική, βασισμένη σε πράξεις, προσέγγιση του προβλήματος της
κλιματικής αλλαγής μπορεί πράγματι να φέρει αποτέλεσμα. Χωρίς αυτήν,
δεν θα υπήρχε, για παράδειγμα, καμία δίκαιη μόδα στο εμπόριο, κανένα
περιοδικό και καμία ιστοσελίδα που να συμβουλεύει τους ανήσυχους
καταναλωτές για το πώς θα σώσουν τον πλανήτη, χωρίς να αναμιχθούν με
την πολιτική.
Είμαστε ό,τι κάνουμε. Η διαπεραστική σοφία του μηνύματος της σακούλας
της Anya Hindmarch επιβεβαιώνεται και πάλι –σε ό,τι αφορά τους
πράσινους καταναλωτές της μεσαίας τάξης– από νέα στοιχεία που δείχνουν
πτώση των πωλήσεων των βιολογικών προϊόντων, γενική απάθεια μπροστά
στην προοπτική του τρίτου διαδρόμου του αεροδρομίου Χίθροου και από την
απόφαση να εξαιρεθούν οι ρύποι των αεροσκαφών από το μοτίβο «Δεν Είμαι
Νομοσχέδιο Για την Αλλαγή του Κλίματος».
Οι πολιτικοί
Για τους πολιτικούς, οι οποίοι προτίθενται να κάνουν ο,τιδήποτε, όπως
να φορολογήσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα για να αποτρέψουν
την καταστροφή, το ζήτημα είναι ότι α) ουδείς πιστεύει ότι στ’ αλήθεια
έρχεται η καταστροφή, β) όλοι θα πεθάνουμε έτσι κι αλλιώς, γ) η ύφεση
έχει βυθίσει τον κόσμο στη φτώχεια και τον τρόμο και δ) δεν θα ψηφίσουν
κανέναν, ο οποίος θα προσπαθούσε να τους αναγκάσει.
Ετσι, ο Γκόρντον Μπράουν δεν έχει το περιθώριο να απολέσει περαιτέρω τη
δημοτικότητά του, με μια απόφαση που θα μείωνε τις εκπομπές ρύπων των
αεροσκαφών ή θα καθιέρωνε ειδικές προσωπικές άδειες για τις εκπομπές
διοξειδίου του άνθρακα. Ούτε ο ίδιος, ούτε και οι ομόλογοί του στην
αντιπολίτευση πρόκειται να συσπειρωθούν –και θα έπρεπε να ντρέπονται
όλοι μαζί– πίσω από μια αποτελεσματική πολιτική καταπολέμησης της
ρύπανσης. Και όταν ο συντηρητικός ηγέτης της Βρετανίας, Ντέιβιντ
Κάμερον, γίνει επιτέλους ο πρωθυπουργός της χώρας, η στρατηγική του
υπέρ της «πράσινης ανάπτυξης» θα έχει ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες
επιτυχίας όσες είχε και η τσάντα της Αnya Hindmarch.
 (0) |
|
|
