Πολύ σωστές οι σκέψεις σου. Πρέπει να τονιστεί ότι πρέπει να συμμετάσχουμε ενεργά και να βάλουμε το σύνολο πάνω από τον εαυτό μας. Και πολύ χαίρομαι που το αναφέρεις. Όπως και το να συνεργαστούμε, και αυτό για να γίνει βέβαια, πρέπει να μπει το σύνολο πάνω απ' τον εαυτό.

Η μόνη ένστασή μου είναι στην πίεση προς όλες τις κατευθύνσεις. Πρέπει να μάθουμε ποιον και πότε να πιέσουμε, γιατί ενίοτε η πίεση έχει καταστροφικά αποτελέσματα, κάτι που δεν θέλουμε.

Καλυτερα που το θιγεις το θεμα εδω, γιατι στην ολομελεια δεν συμμετεχουν πολλα μελη τελικα. Εδω θα εχουμε ισως περισσοτερες γνωμες.

Για μενα το πρωτο και κυριο ερωτημα που πρεπει να απαντησουμε ειναι που ακριβως θελουμε να εστιασουμε. Εχουν ακουστει διαφορες ιδεες κατα καιρους οπως:

- να δωσουμε βαση στον επικοινωνιακο μας ρολο ως κομβος πληροφορησης και ενημερωσης
- να δωσουμε εμφαση σε περιβαλλοντικες δρασεις
- να εστιασουμε την προσοχη μας στις μικροτερες ηλικιες και στην περιβαλλοντικη εκπαιδευση των παιδιων που αποτελουν το μελλον

και πολλα αλλα που ισως δεν θυμαμαι. Σιγουρα, δεν γινονται ολα. Σιγουρα πρεπει να τα ιεραρχησουμε και να ριξουμε βαρος στο ενα απο αυτα και σιγα σιγα να διερυνονται τα πεδια δρασης.

Με τις τελευταίες προσθήκες - βελτιώσεις του Αυγερινού, ο στόχος "κόμβος ενημέρωσης" έχει επιτευχθεί ΙΜΟ.

Φυσικά, δεν σημαίνει αυτό ότι από εδώ και πέρα το οικολόγιο.gr θα δουλεύει στο αυτόματο...
Συνεχίζοντας λοιπόν να φορτώνουμε υλικό το πόρταλ και να συζητάμε τα θέματα στο φόρουμ, τι άλλο κάνουμε;

Κι επειδή όλα κρίνονται βάσει αποτελεσμάτων, τι έχουμε πετύχει μέχρι τώρα;

Και αν συμφωνούμε ότι ο στόχος "ενημέρωση" έχει επιτευχθεί, ποιός θα είναι ο επόμενος; Και οι μεθεπόμενοι που ακολουθούν; Πρέπει να τους ορίσουμε; Πρέπει να καθορίσουμε στρατηγική;

Έχω την εντύπωση ότι μέχρι τώρα τρέχουμε να προλάβουμε τα γεγονότα. Γίνεται κάτι, το διαβάζουμε ή το ακούμε, το μεταφέρουμε στο φόρουμ, το συζητάμε, πέφτουν ιδέες και μετά στην καλύτερη και πιο προχωρημένη περίπτωση κανονίζουμε κάποια δράση.

Εγώ νομίζω ότι πρέπει να φύγουμε από αυτό το παιγχνίδι και να ορίζουμε εμείς την ατζέντα και να είμαστε εστιασμένοι σε λίγα πράγματα κάθε φορά - τουλάχιστον σε ότι αφορά στις δράσεις. Ένα καλό πρώτο βήμα θα ήταν η ιεράρχιση των προβλημάτων. Μετά η πρόταση λύσεων για αυτά τα προβλήματα.

Πιθανώς να πρέπει σε αυτή την φάση να παραμείνουμε απλά και μόνο κόμβος ενημέρωσης... Βελτιώσεις μπορούμε να κάνουμε ακόμα πολλές, πχ να βγάζουμε κάθε μήνα το τοπ5 των προβλημάτων ή των κακών ειδήσεων.

Ή να θεσπίσουμε βραβείο "χρυσό λεμόνι" για την πιο άστοχη δήλωση ή για την πιο καταστροφική περιβαλλοντικά συμπεριφορά ή οτιδήποτε άλλο σκεφτούμε.

Σχετικά με αυτό που έγραψε η Ανδριάνα, είναι εφικτό να γίνει είτε χρησιμοποιώντας τους επιστήμονες της παρέας, είτε κάνοντας σύνθεση δημοσιευμάτων από άλλες έγκυρες πηγές με σκοπό να αναδειχθεί η αδράνεια, ο εμπαιγμός της διοίκησης, κλπ. Το newsletter σχετικά με τον Ασωπό, έτσι το φτιάξαμε, ειδικά στα "επίμαχα" σημεία (που μπαίνουν νομικοί παράγοντες στην μέση).

Μία πρόταση που είχα κάνει πριν από κάμποσο καιρό, να δημιουργήσουμε τις θέσεις του οικολογίου στα σημαντικά θέματα αυτόν τον στόχο είχε βασικά. Η Ανδριάνα τον εξέφρασε καλύτερα από εμένα...  

Ωριμάζοντας οικολογικά, αυτό που με προβληματίζει, είναι ότι όλα όσα λέμε (ή έστω τα περισσότερα) και καταγγέλουμε έχουν ήδη γραφτεί και ειπωθεί πολύ καλύτερα απο πολύ πιο "γερές" πένες από τις δικές μας και έχουν δημοσιευθεί σε πολύ ευρύτερης διαδοσης μέσα. Ωστόσο, δεν γίνεται τίποτα! Είμαστε μια ακίδα στο παχύδερμο της κάθε εξουσίας που θέλει μπαζούκα απλά και μόνο για να ενοχληθεί...
Αν φωνάξεις πιο υστερικά, πιο καταγγελτικά αφενός θα απωθήσεις κόσμο, κι αφετέρου θα σου κολήσουν μία ταμπέλα και θα σε αγνοούν όλοι μετά από λίγο καιρό....
Πως θα σπάσουμε τον φαύλο κύκλο; Ποιά μπορεί να είναι η δικιά μας προστιθέμενη αξία σε αυτό; 

Είναι δύσκολη απόφαση..
που βαδίζουμε...

Είναι δύσκολο, με τη μορφή που έχουμε ως εθελοντική ομάδα που δεν έχει ΚΑΝΕΝΑΝ επί μονίμου βάσεως να ασχολείται με αυτά τα θέματα, να μπορούμε να είμαστε ευέλικτοι και να οργανωνόμαστε με δελτία τύπου ή παρεμβάσεις, αποστολές αιτημάτων κτλ...

Δεν είναι κακό, αλλά προς στιγμή δεν βλέπω τον τρόπο με τον οποίο μπορεί αν γίνει κάτι τέτοιο.

έχω προσπαθήσει να πείσω αρκετά άτομα να αναλάβουν ενεργή δραστηριότητα, αλλά όλοι εκείνοι που γνωρίζω κι εμπιστεύομαι έχουν πράγματι πολλή δουλειά κι ασχολίες και είναι δύσκολο. τους καταλαβαίνω μέχρι ένα σημείο.

Μη ξεχνάτε ότι αν θέλουμε να βγούμε προς τα έξω με κείμενα, αυτά πρέπει να είναι προσεγμένα (επιστημονικά και γλωσσικά...) και κάτι τέτοιο χρειάζεται ιδιαίτερο χρόνο!...

Αυτό που θα μπορούσα να προτείνω είναι να ασχοληθούμε προς το παρών με το news letter το οποίο να κάνουμε όλοι μια προσπάθεια να φτάσει σε περισσότερο κόσμο...
Δεν πειράζει αν αυτό το κάνουν πολλοί...(και δεν ξέρω αν το κάνουν καλύτερα από εμάς!)

Θα μπορούσε όμως κάλλιστα να συζητηθεί το μέλλον στην ολομέλεια, αλλά πέρα από τις ιδέες και τα όνειρα, πρέπει όλα να μπουν σε βάση χρόνου τελείως τεχνοκρατικά, ώστε να μην ερχόμαστε σε ασυμφωνία με τους ίδιους μας τους εαυτούς!...

Επίσης, θεωρώ ότι οι δράσεις έχουν ατονίσει λίγο...
Αυτή την εποχή είναι που πραγματικά πρέπει να δραστηριοποιηθούμε..
το χειμώνα μαζεύουμε δυνάμεις, το καλοκαίρι κάνουμε, κάνουμε, κάνουμε...
Ευκαιρία να αναζωογονήσουμε τα περιβαλλοντικά εργαστήρια που τόσο επιτυχία είχε το πρώτο!

Να οργανωθούν άτυπα σεμινάρια προς διάφορες κατευθύνσεις με τη μορφή "πρόσκληση προς γνωστούς" για να συζητηθούν σε φιλικό κλίμα τα διάφορα προβλήματα και ο απόψεις...
Μέσα από μια εκδρομή στην Πάρνηθα και ρεμβάζοντας την όμορφη θέα η γνώση μπορεί να διαχυθεί...

διάχυση των γνώσεων που όλοι μας έχουμε πάρει από αυτόν εδώ το χώρο, χωρίς φόβο ότι "δεν είμαστε οι ειδικοί"...
εξάλλου όσες φορές συμμετείχαμε σε ομιλίες.συνεντεύξεις, μάλλον μια χαρά τα καταφέραμε...
έτσι Γεωπόνε, Στάθη, Ανδριάνα, Αλέξανδρε;
(συγνώμη αν ξεχνώ κάποιοοοοοοοοοοονννννν)


Όπως και να έχει μια συγκέντρωση για να αναρωτηθούμε το περιβόητο "που βαδίζουμε κύριοι" θα ήταν καλή ιδέα...

Μια που ξαναζωντάνεψε αυτό το thread, να προσθέσω κάποιες παρατηρήσεις:

Θεωρώ λάθος να προσπαθήσουμε να εκφράσουμε "τη δική μας άποψη", τη στιγμή που στο Οικολόγιο δεν υπάρχουν κοινά αποδεκτές και λεπτομερείς θέσεις ενός ομοιογενούς συνόλου, ούτε υφίσταται κάποιου είδους αμεσοδημοκρατία στη λήψη αποφάσεων. Είμαστε μία πολυσυλλεκτική οργάνωση, όπου οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να προτείνει και να αναλάβει να διεκπεραιώσει δράσεις (αρκεί να μην παραβιάζουν τις βασικές αρχές μας). Για παράδειγμα, η ιδέα με τα δώρα στα παιδιά των πυρόπληκτων περιοχών ήταν εξαιρετική, παρά το γεγονός ότι υπερέβαινε τις "αρμοδιότητες" μίας καθαρά οικολογικής πρωτοβουλίας. Πέρα από τα προφανή και αόριστα λοιπόν (π.χ. προστασία δασικών εκτάσεων), όλοι έχουμε τις δικές μας εκτιμήσεις για το ποιοί είναι οι ενδεδειγμένοι τρόποι για να αγωνιστούμε. Καλό θα ήταν να μην καπελώσουμε κανέναν με την πολιτική που θα ακολουθήσουμε, καθώς κάτι τέτοιο θα μας στιγματίσει και θα μας αποδυναμώσει.

Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι πρέπει να περιοριστούμε σε έναν ανώδυνο και ενημερωτικό ρόλο, ούτε ότι πρέπει να φοβηθούμε τις συγκρούσεις με όσους καταπατούν και μολύνουν το φυσικό μας περιβάλλον. Απλά καλό είναι να θυμόμαστε ότι το κομμάτι που αφορά καταγγελίες είναι επικίνδυνο. Όχι μόνο επειδή μπορεί να φάμε καμμία μήνυση και να μας κλείσουν, αλλά επειδή δεν διαθέτουμε έναν αξιόπιστο και αδιάβλητο μηχανισμό για να διασταυρώσει τις καταγγελίες και να τις προωθήσει υπεύθυνα. Ίσως κάποια μέρα το Οικολόγιο να έχει μεγαλώσει τόσο πολύ που να έχει ολόκληρη στρατιά νομικών συμβούλων με ειδίκευση στο περιβαλλοντικό δίκαιο. Μέχρι τότε όμως, ας μην προσπαθούμε να παίξουμε τους Ρομπέν των Δασών εναντίον πανίσχυρων αντιπάλων. Τουλάχιστον όχι μόνοι μας.

Αυτό που μπορούμε βεβαίως να κάνουμε είναι να λειτουργήσουμε σαν συνδετικός κρίκος, παρέχοντας χρήσιμες πληροφορίες και διασυνδέσεις στους άμεσα ενδιαφερόμενους (π.χ. φέρνοντας τους επιστήμονες σε επαφή με τις τοπικές οργανώσεις πολιτών, προωθώντας μία καταγγελία στα ΜΜΕ ή στα αρμόδια όργανα της ΕΕ, κλπ). Στην τελευταία συνάντησή μας περιέγραψα το Οικολόγιο σαν ένα ένζυμο, που κινείται ελεύθερα στον οργανισμό και αλληλεπιδρά με τα κύτταρα πυροδοτώντας αντιδράσεις. Ή φανταστείτε το σαν μία μέλισσα που επικονιάζει τα φυτά κουβαλώντας τη γύρη από το ένα στο άλλο. Είμαστε οι πλέον κατάλληλοι για να επιτελέσουμε μια τέτοια λειτουργία, καθώς είμαστε ευέλικτοι οργανωτικά, δεν έχουμε πολιτικούς προστάτες και οικονομικά συμφέροντα να προασπίσουμε, ούτε σκοπεύουμε να γίνουμε άλλος ένας σοβαροφανής θεσμικός παράγοντας (ελπίζω). Το εργαλείο μας είναι το διαδίκτυο, το οποίο μας επιτρέπει να επικοινωνούμε μεταξύ μας και με τρίτους ταχύτατα, ενώ παράλληλα μας επιτρέπει να μην περιοριζόμαστε μόνο σ' αυτό.

Κλείνοντας, θα έλεγα ότι καλό είναι να τρέξουμε "δικές μας" δράσεις (όπως το περιβαλλοντικό εργαστήρι για παιδιά ή κάποια τοπική ανδάσωση), κυρίως όμως για να γίνουμε όσο πιο κοινωνικοί και γνωστοί γίνεται. Ο σκοπός δεν είναι να διδάξουμε εμείς την περιβαλλοντική συνείδηση στα παιδιά, αλλά να ωθήσουμε τους συλλόγους γονέων, την τοπική αυτοδιοίκηση, τα παιδαγωγικά τμήματα των πανεπιστημίων και τα ΜΜΕ να απαιτήσουν κάτι τέτοιο από το Υπουργείο Παιδείας. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τα υπόλοιπα που μας αφορούν.

Δέκα άνθρωποι μπορούν να φυτέψουν εκατό δέντρα ή να πείσουν εκατό ανθρώπους να φυτέψουν από δέκα ο καθένας. Τι είναι προτιμότερο;

Υποθέτω ότι εξαρτάται από την εκάστοτε περίπτωση. Αν υποθέσουμε ότι στήνουμε έναν μηχανισμό εθελοντών που θα ασχολείται αποκλειστικά με την προώθηση και ταξινόμηση πληροφοριών σε αρμόδιους φορείς (κρατικούς, κοινοτικούς, τοπικούς, ανεξάρτητους ή ακόμα και ιδιωτικούς), ενώ παράλληλα θα ξεκινήσουμε μία εκστρατεία ενημέρωσης σχετικά με αυτό τον στόχο μας, σύντομα θα συγκεντρώσουμε στα χέρια μας περισσότερο υλικό από όσο μπορούμε να διαχειριστούμε. Με λίγη καλή τύχη, θα έχουμε και αρκετούς εθελοντές βέβαια, ώστε να μην καταλήξουν πάλι δέκα άνθρωποι να προσπαθούν να τα κάνουν όλα ταυτόχρονα.

Από κει και πέρα, θα μπορούσαμε να χωρίσουμε τις "διαμεσολαβήσεις" μας σε projects, σύμφωνα με τις θεματικές κατηγορίες που ήδη έχουμε θέσει και τις προτεραιότητες της επικαιρότητας. Π.χ. η πυροπροστασία είναι σε κακό χάλι αυτή τη στιγμή και όλα δείχνουν ότι με τόσες λίγες βροχές πάλι θα καούμε φέτος. Δεν έχει κανένα νόημα όμως να γκρινιάζουμε απλά για να κάνουμε αντιπολίτευση. Μπορούμε να ξετρυπώσουμε μελέτες ιδρυμάτων για το τι πρέπει να γίνει, να πιέσουμε τα ΜΜΕ και τα κόμματα να πιέσουν μαζί μας ώστε να απορροφηθούν σχετικά κοινοτικά κονδύλια, να φέρουμε σε επαφή τυχόν ενδιαφερόμενους τοπικούς φορείς (που με τη σειρά τους έχουν άκρες για χρηματοδότες), να ξεκουνήσουμε ομάδες πολιτών να διεκδικήσουν τη λήψη μέτρων ή να συμμετέχουν ενεργά στην εφαρμογή τους, και πάει λέγοντας.

Ουσιαστικά, προτείνω να γίνουμε ένα είδος τζάμπα μεσάζοντα, περιβαλλοντικοί διπλωμάτες άνευ χαρτοφυλακίου. Θεωρητικά, είναι εύκολο. Πρακτικά, είναι τερατωδώς δύσκολο. Κι αυτό, γιατί πέρα από τον όγκο και την περιπλοκότητα των οικολογικών προβλημάτων, σε κάθε μας βήμα θα συναντάμε "κανονικούς" μεσάζοντες που θα κυνηγάνε να βγάλουν κάποια προμήθεια από το παραμικρό και δεν θα έχουν καθόλου όρεξη να τους χαλάσουν το ντηλ ένα μάτσο διαδικτυακοί πρόσκοποι...

Γι' αυτό το πρώτο βήμα μας θα πρέπει να είναι η εύρεση ισχυρών συμμάχων. Ακόμα και προσωρινών.

Τι εννοείς ισχυρούς συμμάχους;

Ξύπνησε ο Μακιαβέλι μέσα μου νυχτιάτικα 

Θα τα πούμε αύριο απόγευμα από κοντά στο άλσος. Και την Πρωτομαγιά φυσικά.

Έχουμε ένα περίπτερο στο άλσος της Ν.Φιλαδέλφειας, θα γίνουν κάτι συναυλίες, κάτι περιβαλλοντικά παιχνίδια, ψιλοπράγματα 

Κατά τ' άλλα, και η ιδέα να δημιουργηθεί το Οικολόγιο φαινόταν κάποτε ανέφικτη, και μην ξεχνάς ότι είμαστε ακόμα νεογέννητοι σε μία χώρα με περιβαλλοντική συνείδηση νηπιακού επιπέδου. Ομαδικά και συνεργαζόμενοι με άλλους κάτι μπορεί να καταφέρουμε. Αλλιώς, δε βρίσκω νόημα στο να είμαι μέλος σε κάτι που το πολύ-πολύ να μοιράσει ένα όμορφο φυλλάδιο με εικόνες από δεντράκια και ωραία λόγια.

Σε κάθε τι που θέλεις, θα υπάρχει τουλάχιστον άλλος ένας άνθρωπος που θέλει το ίδιο, έστω και για άλλους λόγους. Βρες τον.

Συμφωνώ και γω με τους προγράφοντες. Απλώς να πω ότι το καθετί υπόκειται σε βήματα. Ας μη θέλουμε να κάνουμε ένα τεράστιο βήμα και να δούμε άμεσα αποτελέσματα, γιατί το τεράστιο βήμα προϋποθέτει και ένα τεράστιο χάσμα κι αν πέσουμε μέσα ζήτω που καήκαμε. Το ότι κάτι γίνεται είναι γεγονός, και για να φτάσουμε σ' ένα στόχο πρέπει να κάνουμε τα φυσιολογικά μας βήματα, για να έχει πραγματικά αποτέλεσμα αυτό που κάνουμε. Αρκεί να είναι συντονισμένα και να ξέρουμε πού κατευθυνόμαστε.

Δηλ. μπορεί να κάνουμε κάτι και αυτό να μας φαίνεται λίγο, αλλά από το τίποτα αυτό το λίγο είναι μεγάλο! Ας μην απογοητευόμαστε.


Όλ' αυτά χρειάζονται χρόνο, ενίοτε εξειδίκευση και ενίοτε μια ικανότητα συλλογικότητας που ενώνει αντί να χωρίζει. Δεν είναι κάτι απλό. Πάντως είναι γεγονός ότι το Οικολόγιο πλέον απαιτεί πολύωρη αφοσίωση και "φροντίδα". Γι'αυτό ακριβώς ας επικεντρωνόμαστε σε ό,τι μπορεί να κουμαντάρει και πηγαίνοντας βλέπουμε.

Πάντως αυτό το "Που είναι οι νέες στρατηγικές που θα αποτρέψουν την επανάληψη των καταστροφών;" το θεωρώ πολύ σημαντικό και ίσως μπορούμε να δούμε πώς θα μπορούσαμε να συλλέξουμε πληροφορίες γι' αυτές τις στρατηγικές και να το προωθήσουμε κάπως. Ως γνωστόν, δεν τίθεται μη ύπαρξη στρατηγικής αλλά μη εφαρμογή της.


lol 

Θα συμφωνήσω με τη μέλλουσα διευθύντρια της Greenpeace. Υπάρχουν άνθρωποι και φορείς που γνωρίζουν πολύ καλά τι πρέπει (και τι δεν πρέπει) να γίνει σε κάθε περίπτωση. Συνήθως οι προτάσεις αυτές κρύβονται σε κάποιο συρτάρι από τους "υπεύθυνους". Δημοσιοποιώντας δεξιά-αριστερά πορίσματα και μελέτες, πιέζοντας πολιτικούς και θεσμικούς παράγοντες να πάρουν θέση, ενημερώνοντας τις τοπικές κοινωνίες με τη βοήθεια ομάδων πολιτών και περιβαλλοντικών οργανώσεων μπορούμε να φέρουμε τις κατάλληλες λύσεις την επιφάνεια. Δεν είναι δική μας δουλειά δηλαδή να σχεδιάσουμε πώς ακριβώς θα αναδασωθεί η Πάρνηθα ή πώς θα αποκατασταθεί ο υδροφόρος ορίζοντας, αλλά αν εκπονηθεί μια μελέτη από κάπου που αποδεικνύει με στοιχεία και επιχειρήματα ότι ο κρατικός μηχανισμός κινείται σε λάθος κατεύθυνση μπορούμε να τη στηρίξουμε και να πετύχουμε μια (μικρή έστω) νίκη.

Χρειάζονται κίνητρα βέβαια για να βρούμε συμμάχους. Στη Σαντορίνη π.χ. πολλοί επιχειρηματίες ζημιώνονται όσο το Sea Diamond παραμένει στο βυθό και μολύνει την καλντέρα. Η επιρροή τους είναι αναπόφευκτα μεγαλύτερη από εκείνη που μπορούν να ασκήσουν δυο ψαράδες και τρεις κτηνοτρόφοι σε κάποια άλλη περιοχή που αντιμετωπίζει ανάλογο πρόβλημα. Ακόμα κι εκεί όμως, σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που θα κερδίσουν (χρήματα, εξουσία, κύρος ή οτιδήποτε άλλο) αν συνασπιστούν για να προστατέψουν το περιβάλλον. Πρέπει να τους βρούμε λοιπόν και να τους φέρουμε σε επαφή με όσους έχουν σχεδιάσει πιθανές (και εφικτές) λύσεις. Αυτό απαιτεί υπομονή, επιμονή, νηφαλιότητα, ικανότητες δικτύωσης και αδιάκοπη προβολή προς τα έξω.

Ας μην υποτιμούμε το επικοινωνιακό παιχνίδι. Με αυτό κέρδισε τις εκλογές η κυβέρνηση άλλωστε.

Και ξαναρωταω. Εσυ Νεφελικα που εισαι λιγο πιο μεσα στο επικοινωνιακο παιχνιδι, με τι τροπο πιστευεις οτι μπορουμε να προχωρησουμε σε οσα προτεινεις και τι χρονο θα χρειαστει να διαθεσουμε;