[script type=text/javascript]digg_url = 'http://www.oikologio.gr/content/view/926/111/'; digg_title = 'Ο πάγος λιώνει, οι πετρελαϊκές εταιρείες έρχονται'; digg_bodytext = ''; digg_bgcolor = '#ffffff'; digg_window = 'new';[/script][script src=http://digg.com/tools/diggthis.js type=text/javascript][/script]

Τα σενάρια που συνδέονται με την αλλαγή του κλίματος είναι συνήθως εφιαλτικά: η αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη θα επιφέρει σταδιακά το λιώσιμο των πάγων, το οποίο με την σειρά του θα προκαλέσει την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και σοβαρές πλημμύρες σε πολλές παράκτιες περιοχές του πλανήτη, αλλάζοντας δραματικά όχι μόνο τη γεωγραφία τους, αλλά και τον ίδιο τον τρόπο ζωής όπως τον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

Στο Βόρειο Πόλο, τα σημάδια είναι ήδη ορατά. Ο Αρκτικός Κύκλος από το 1979 έχει χάσει το 20% των παγετώνων του. Οι δορυφόροι της ΝΑΣΑ έδειξαν ότι μόνο τον τελευταίο χρόνο, τον Μάρτιο οι παγετώνες μειώθηκαν κατά 300.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα!

Σύμφωνα με μία από τις πιο «αισιόδοξες» προβλέψεις για το μέλλον του, όπως εκφράζεται από το πανεπιστήμιο του Μπέργκεν στη Νορβηγία, το 2070 δεν θα υπάρχουν καθόλου πάγοι στην περιοχή την περίοδο του καλοκαιριού! Αλλες επιστημονικές έρευνες προβλέπουν ακόμα πιο σύντομη επαλήθευση αυτού του σουρεαλιστικού σεναρίου.




Οι προβλέψεις αυτές θα έπρεπε κανονικά να προκαλούν ρίγη ανησυχίας σε κάθε σκεπτόμενο νου. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει απόλυτα. Στις χώρες που γειτνιάζουν με τον Αρκτικό Κύκλο, μια σημαντική μερίδα πολιτικών, επιχειρηματιών, αλλά και απλών πολιτών αντιμετωπίζουν το λιώσιμο των πάγων όχι σαν δραματικό πρόβλημα που απαιτεί άμεση αντιμετώπιση, αλλά σαν ευλογία!




Ο λόγος είναι απλός: κάτω από τους πάγους κρύβεται τουλάχιστον το ένα τέταρτο των παγκόσμιων ανεξερεύνητων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η απουσία των πάγων ανοίγει το δρόμο για την εξόρυξη και την εκμετάλλευσή τους, ενώ παράλληλα στήνει τα θεμέλια για ένα νέο γενναίο γεωπολιτικό παιχνίδι σε μια άλλοτε απροσπέλαστη περιοχή, με πρωταγωνιστές Αμερικανούς, Καναδούς, Ρώσους, Νορβηγούς και Δανούς.






Ετοιμοι για το μεγάλο πάρτι




Οι Αμερικανοί είναι από τους πρώτους που μπήκαν στο χορό, αποφασίζοντας να εξορύξουν και την τελευταία σταγόνα πετρελαίου που κρύβει το υπέδαφος της Αλάσκας, μια ενέργεια που προκαλεί έντονες αντιδράσεις από τις οικολογικές οργανώσεις οι οποίες φοβούνται για εκτεταμένη οικολογική καταστροφή. Ούτε όμως και οι Ευρωπαίοι μένουν πια αμέτοχοι σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τα δικά τους «χωράφια».




* Πρώτη και καλύτερη η Νορβηγία, που είναι η τρίτη χώρα στον κόσμο στην εξαγωγή πετρελαίου μετά την Σαουδική Αραβία και την Ρωσία και ο μεγαλύτερος προμηθευτής της Δυτικής Ευρώπης σε φυσικό αέριο.




Η χώρα, μέχρι προ τινος, περιοριζόταν στα κοιτάσματα της Βόρειας Θάλασσας. Τα τελευταία τρία χρόνια όμως, καιρού επιτρέποντος, επεκτείνει τις δραστηριότητές της στη θάλασσα Μπάρεντς, η οποία, όπως πιστεύουν οι ειδικοί, θα εξελιχθεί στη μεγαλύτερη πετρελαιοπηγή της Ευρώπης.




Η μεγάλη πρωταγωνίστρια είναι η Statoil, η κρατική εταιρεία πετρελαίων της Νορβηγίας, η οποία μείωσε κατά 18% τη δραστηριότητά της στη Βόρεια Θάλασσα κα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το πλούσιο κοίτασμα φυσικού αερίου του Σνόχβιτ («Κοκκινοσκουφίτσα» στα νορβηγικά) που βρίσκεται εντός του Αρκτικού Κύκλου. Το κοίτασμα εντοπίστηκε το 1984, όμως τότε δεν ήταν προσπελάσιμο εξαιτίας των πάγων αλλά και της έλλειψης κατάλληλης τεχνολογίας.




Σήμερα, όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Το Σνόχβιτ προσφέρει τον υποθαλάσσιο πλούτο του, ενώ πολύ κοντά, πάλι στη θάλασσα Μπάρεντς, έχει στηθεί η «Μελκόγια», η πρώτη μονάδα υγροποίησης φυσικού αερίου στην Ευρώπη και η πιο κοντινή στο Βόρειο Πόλο.






* Στη «Μελκόγια», εκτός από τη νορβηγική Statoil, που είναι ο βασικός μέτοχος, έχουν επενδύσει επίσης οι γαλλικές εταιρείες Total και Gaz de France. Και δεν είναι οι μόνες. Η ιταλική ΕΝΙ σκοπεύει να κάνει εξόρυξη στη θάλασσα Μπάρεντς, ενώ η Ρωσία θα έγκαινιάσει την Stockman, μια γιγαντιαία μονάδα φυσικού αερίου απέναντι από τη Σιβηρία.




«Ολοι στρέφονται προς το Βορρά», λέει υψηλόβαθμο στέλεχος της Statoil κι εξηγεί γιατί: «Με τη σημερινή άνοδο στην τιμή του πετρελαίου, συμφέρει πια να κάνεις εξόρυξη σε μέρη όπου κάποτε ήταν αδιανόητο.




Η αλλαγή του κλίματος και το λιώσιμο των πάγων διευκολύνουν τις έρευνες. Επιπλέον, στην περιοχή υπάρχει πολιτική σταθερότητα, γεγονός που την κάνει ακόμα πιο ελκυστική. Δεν είναι το ίδιο να εξαρτάσαι για το πετρέλαιο από τη Νορβηγία και το ίδιο να εξαρτάσαι από το Ιράν».




* Η πολιτική σταθερότητα βέβαια δεν υπονοεί αυτόματα την απουσία «γκρίζων ζωνών» και άγριου ανταγωνισμού ανάμεσα στις ενδιαφερόμενες χώρες. Νορβηγοί και Ρώσοι ερίζουν για μια «γκρίζα» έκταση 155.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη θάλασσα Μπάρεντς από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Σήμερα, ωστόσο, το φυσικό αέριο φαίνεται πως φέρνει τις δύο χώρες πιο κοντά, καθώς μοιάζουν διατεθειμένες να έρθουν σε ένα «δίκαιο» συμβιβασμό.




* Αυτή η προσέγγιση, όμως, δεν χαροποιεί καθόλου τις ΗΠΑ, οι οποίες πολύ θα ήθελαν να αποτρέψουν την επέκταση της Ρωσίας στην εκμετάλλευση νέων ενεργειακών πόρων. Εξάλλου, έχουν τις δικές τους εκκρεμότητες με τη Ρωσία, με σοβαρότερη εκείνη που αφορά τη Βερίγγειο Θάλασσα, το φυσικό σύνορο ανάμεσα στη Σιβηρία και την Αλάσκα.




Οι δύο χώρες υπέγραψαν το 1990 συμφωνία για τον χωρισμό των χωρικών υδάτων. Η ρωσική Βουλή, ωστόσο, αρνήθηκε να την επικυρώσει, με το επιχείρημα ότι «έκλεβε» μια πολύτιμη έκταση 50.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων από τη Ρωσία.




* Σοβαρή κόντρα επίσης έχουν οι ΗΠΑ με τον Καναδά για το λεγόμενο Βορειοδυτικό Πέρασμα, στο οποίο η Ουάσιγκτον δεν αναγνωρίζει τη δικαιοδοσία του Καναδά, καθώς και στη θάλασσα Μποφόρ, όπου οι δύο χώρες διεκδικούν μια «γκρίζα ζώνη» πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.




* Ο Καναδάς από την πλευρά του, έχει κι ένα ανοιχτό κεφάλαιο με τη Δανία για την κυριαρχία των Νησιών Χανς, ενός συμπλέγματος ανάμεσα στον Καναδά και τη Γριλανδία.




Στο παρελθόν, όλες αυτές οι «γκρίζες ζώνες» είχαν ελάχιστο ενδιαφέρον, καθώς ήταν απροσπέλαστες. Η αλλαγή του κλίματος, όμως, αλλάζει και τις βλέψεις των ενδιαφερόμενων πλευρών. Δημιουργεί νέες συμμαχίες, αλλά και νέες έριδες με γνώμονα το κέρδος από την εκμετάλλευση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Ο Βόρειος Πόλος θα εξελιχθεί μακροπρόθεσμα σε ένα νέο Ελντοράντο και με δεδομένη αυτή την προοπτική, οι ανησυχίες των επιστημόνων και των οικολόγων για την καταστροφή του περιβάλλοντος θα ηχούν ως φωνές βοώντων εν τη ερήμω.









Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ




...μήπως έχει κανείς ακόμη απορίες για την.."ειλικρινή" (χα!) πρόθεση των κρατών να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή ?

"..κρα κρα..έκρωξαν τα κοράκια ..!!"