Καλύτερα να μη διαχωριστεί το θέμα, αφού πρόκειται για ενιαία δράση με δύο (ή και παραπάνω) σκέλη. Δηλαδή, με αφορμή την επέτειο της πυρκαγιάς της Πάρνηθας:

1) Οργανώνουμε εκδρομή στο βουνό και τη συνδυάζουμε με πεζοπορία, σεμινάρια, φωτογράφηση καταπατήσεων και παραλείψεων, περιβαλλοντικό παιχνίδι για παιδιά, άλλες εκδηλώσεις.

ΚΑΙ

2) Οργανώνουμε διαμαρτυρία στο Σύνταγμα για να υπενθυμίσουμε την καταστροφή (όχι μόνο της Πάρνηθας), να αναζητήσουμε δημόσια ευθύνες και να διεκδικήσουμε να παρθούν άμεσα μέτρα για να αποφευχθεί άλλη μία από τα ίδια φέτος.

Επίσης, θα μπορούσε να προστεθεί και το:

3) Έκτακτο ενημερωτικό δελτίο (στα ελληνικά και στα αγγλικά) με τα συμπεράσματα των παραπάνω δράσεων, το οποίο θα αποσταλεί ΠΑΝΤΟΥ (μέχρι Ευρωκοινοβούλιο κι ακόμα παραπέρα).

Εναλλακτικά, το (3) μπορεί να προηγηθεί για να έχουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή στο (2).

Καλλιόπη, κάνε κουράγιο μέχρι την Κυριακή. Ελπίζω ότι κάποιος θα προσφερθεί να αναλάβει τον συντονισμό. Θα το έκανα εγώ, αλλά παίζει να λείψω εκτός Αθηνών για καμιά βδομάδα και δεν θέλω να σας κρεμάσω.

Παρακολουθώ τις συζητήσεις στο Οικολόγιο χωρίς να συμμετέχω, γιατί έχω έναν προσωπικό στόχο με τον Τήλαφο και του αφιερώνω όλον μου το χρόνο. Όμως, οι προτάσεις για δράσεις που βλέπω μου προκαλούν μερικές απορίες, και τις καταθέτω για προβληματισμό:

1. Υπάρχει κανείς που να πιστεύει σοβαρά ότι έστω και ένας Έλληνας "ξέχασε" τις περυσινές πυρκαϊές, και μια διαδήλωση θα του το υπενθυμίσει;
2. Με αυτήν την υποτιθέμενη αναγκαία υπενθύμιση, αυτός που θα το θυμηθεί, θα κάνει κάτι; σαν τί; γιατί δεν το κάνουμε εμείς αυτό, δείχνοντας στους υπόλοιπους τι είναι και πως γίνεται;
3. Νομίζει κανείς σοβαρά ότι μια διαδήλωση αποτελεί το νομικό έρεισμα που έλειπε για να αναζητηθούν ευθύνες σ' αυτούς που ανήκουν;
4. Νομίζει κανείς ότι τα μέτρα που δεν παίρνονται για καθαρισμό των δασών, περιπολίες, γέμισμα των δεξαμενών της πυροσβεστικής, βάρδιες πυροφυλακής κλπ, είναι γιατί κανείς δεν βγήκε στο δρόμο να τα ζητήσει;
5. Αν κάποιοι βάζουν φωτιά στο δάσος για τους γνωστούς λόγους, ή και για άγνωστους ακόμη, πρόκειται να εμποδιστούν από μία εκδρομή στο δάσος, ή από μία διαδήλωση; Ή, θα αποτελέσει μια ακόμη διαμαρτυρία το κίνητρο για να δραστηριοποιηθούν χιλιάδες Έλληνες που θα δουν τη διαμαρτυρία απ' την τηλεόραση; Και έστω ότι δραστηριοποιούνται. Να κάνουν τί;
6. Αν παρθούν φωτογραφίες καταπατήσεων στη διάρκεια της εκδρομής, θα γίνουν καταγγελίες και μηνύσεις, και από ποιόν; ή θα αναρτηθούν ως υποψίες καταπατήσεων στο Οικολόγιο;
7. Αν ορίζαμε κάποιο μέτρο για την αξία που έχει κάθε δράση, ποια νομίζετε ότι είναι η πρακτική αξία των παρακάτω, και τι είδους προτεραιότητα θα τους δίναμε, ώστε να έχουμε ένα πρακτικό αποτέλεσμα στο τέλος του καλοκαιριού;
   α. Διαδήλωση στο Σύνταγμα
   β. Ομιλίες για το δάσος και τη σημασία του
   γ. Συναυλία με γνωστούς οικο-ευαίσθητους καλλιτέχνες (κι όχι αστέρες της TV)
   γ. Προβολές φωτογραφιών ή ταινιών για το πόσο ωραίο είναι(ήταν)  το δάσος
   δ. 1 σκοπιά πυροφύλαξης από κάθε μέλος ή φίλο ή επισκέπτη του Οικολόγιου
   ε. Αναζήτηση τρόπων και συγκρότηση νομικής ομάδας με σκοπό την υποβολή μηνύσεων, για αμέλεια ή για σκόπιμη αμέλεια, ή για παράβαση καθήκοντος υπαλλήλων ή υπηρεσιών που είχαν την ευθύνη και δεν επιτέλεσαν το καθήκον τους;
   ζ. Αναζήτηση τρόπων και συγκρότηση νομικής ομάδας για προσφυγή σε ευρωπαϊκά δικαστήρια, για πλημελή εκτέλεση των υποχρεώσεων που έχει (αν) η ελληνική πολιτεία;
8. Ας πούμε προς στιγμήν ότι εγώ είμαι ένας πονηρός σε πολύ υψηλό επίπεδο, που επιβουλεύομαι τη δασική γή, ή τον ελληνικό τουρισμό, ή την ελληνική οικονομία, ή ότι είμαι Σκοπιανός, ή Αλβανός ή Τούρκος και μισώ για κάποιο λόγο την Ελλάδα, ή ό,τι άλλο συνωμοτικό μπορεί να επινοήσει κανείς, και αναλύω τα εμπόδια που μπορούν να εμφανιστούν στο σκοπό μου. Ποιά από τα παραπάνω νομίζετε ότι θα ήταν πραγματικά εμπόδια για να πετύχω τον φετινό μου στόχο;

Και μερικές απόψεις:

Η αναγκαιότητα της πυροφύλαξης και του καθαρισμού, αν θυμάμαι καλά στην τελευταία συνέλευση, ήταν αυτό που προέκυψε ως ουσιαστικό και αναγκαίο για να γλυτώσουμε ότι μπορούμε απ' τα δάση. Είναι αυτό για το οποίο κατηγορούμε την πολιτεία ότι δεν κάνει. Δεν την κατηγορούμε ότι δεν κάνει κοινωνικές εκδηλώσεις ούτε ότι δεν οργανώνει ομιλίες και εκδρομές, ούτε ότι δεν εμφανίζεται στα ΜΜΕ να πει ωραίες κουβεντούλες, αλλά ακριβώς για το αντίθετο: κάνει μόνον κοινωνικές εκδηλώσεις και ομιλίες αλλά καμμία πυροφύλαξη ή καθαρισμό.

Μήπως το Οικολόγιο, θα πρέπει  να αθωώνεται λόγω καλών και αγνών προθέσεων, όταν επαναλαμβάνει κι αυτό τα ίδια που κάνουν όλοι οι άλλοι, δηλαδή ομιλίες και χαρούμενες εκδηλώσεις στα καμένα, ή στα μέλλοντα να καούν; Προφανώς βρισκόμαστε όλοι στην ίδια αμηχανία με αυτή στην οποία βρίσκεται κι όλος ο υπόλοιπος κόσμος: δεν ξέρουμε τι να κάνουμε γιατί δεν υπάρχει οργάνωση, και η πολιτεία δεν κάνει αυτό που πρέπει. Τότε όμως η απάντηση είναι προφανής: κάνουμε εμείς αυτό που δεν κάνει η πολιτεία.

Φυσικά το καθήκον της πολιτείας είναι βαρύ, και οι δικές μας δυνάμεις μας μικρές. Μήπως λοιπόν είναι ευκολότερο να κάνουμε λίγο θόρυβο μπας και κάνουν αυτοί που πρέπει αυτό που πρέπει;

Ίσως η πολυδιαφημισμένη ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, να μην είναι ακριβώς το τελικό ζητούμενο, αφού το 80% των συμπατριωτών μας, όπου ασφαλώς συμπεριλαμβανόμαστε κι εμείς, είναι ήδη ευαισθητοποιημένο σε περιβαλλοντικά θέματα, σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις. Αυτό που λείπει όμως είναι η ουσιαστική πράξη:

Αυτή που λύνει το πρόβλημα.

Σημασία δεν έχει μόνο τι θέλεις ή τι πρέπει να κάνεις αλλά και τι εφόδια έχεις για να κάνεις αυτό το κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό.

Με τη λογική του Τήλαφου συμφωνώ εν μέρει μόνο. Και στο εν μέρει με κάλυψε η Βέρα, αυτό το ανθρώπινο δυναμικό κι ο παλμός είναι πολύ σημαντικά σε μια πόλη που ζει και κινείται, έρχεται σ' επαφή και ας πάει πάλι μετά πίσω στην απομόνωσή του.

Σαφώς λοιπόν η πυροφύλαξη είναι το σημαντικότερο, ο καθαρισμός είναι το σημαντικότερο, η προφύλαξη από την άγνοια είναι το σημαντικότερο. Και σαφώς τουλάχιστον ο στόχος του Οικολογίου δεν είναι να προβάλλεται ή να χορεύει αυτάρεσκα πάνω σε "μέλλοντα καμμένα". Δεν μπορώ να αντιλαμβάνομαι το δάσος ως μελλοντικά καμμένο, όπως και δεν μπορώ να αντιλαμβάνομαι το κάθε πλάσμα αυτού του κόσμου ως ετοιμοθάνατο ή μελλοντικά νεκρό, κι ας είναι βεβαίως αυτή η μοίρα όλων..

Προφανώς αυτά τα συνομωτικά είναι συνήθως ένα ωραίο παραμυθάκι που μας λέει ότι εμείς δε φταίμε σε τίποτα, είναι όλα θέμα συνομωσίας. Κάποιος μας επιβουλεύεται και πάντα κάποιος εξωτερικός παράγοντας. Ό,τι χρειάζεται για να μη δούμε τον πραγματικό ένοχο, που είμαστε εμείς οι ίδιοι και η άγνοιά μας.

Διότι μπορεί οι σφυγομετρήσεις να λένε ότι το 80% είναι ευαισθητοποιημένο, αλλά ξεχνούν να μας πουν ότι είναι ευαισθητοποιημένο μόνο στα λόγια. Στην πράξη οι περισσότεροι "δεν ξέρουν τι να κάνουν". Και γιατί να υπάρχει μόνον ένας τρόπος για να κάνουν κάτι; Οι έρευνες επίσης λένε ότι μόνο τα δάση κοντά στις πόλεις έχουν πρόβλημα, όσα αφήνονται, όσα είναι μακριά από τον άνθρωπο σφύζουν από ζωή. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι ο άνθρωπος έρχεται ως καταστροφέας και ο ίδιος ο άνθρωπος έρχεται ως σωτήρας. Και το τι τελικά θα επιλέξει εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες και μάλιστα σημαντικούς παράγοντες.

Και μπορεί να θέλω να κάνω εγώ ό,τι δεν κάνει η πολιτεία κι αυτό σίγουρα δεν είναι απλώς ομιλίες και εκδηλώσεις για να μετατοπίζουμε το πρόβλημα κάπου αλλού. Οποιαδήποτε εκδήλωση ή ομιλία που συμμετείχε ή οργάνωσε το Οικολόγιο ήταν στά πλαίσια της δικής του πληροφόρησης, καλώντας οποιονδήποτε φίλο να έρθει. Αλλά για πόσο θα κάνω αυτό που δεν κάνει η πολιτεία; Και με τι τίμημα; Και ενώ αυτοί που θα έπρεπε να το κάνουν, καρπώνονται τα λεφτά του ελληνικού λαού και καταστρέφουν, ενώ εμείς από καλή διάθεση και ανάγκη προσφοράς συνεχίζουμε να κάνουμε κάτι που δε μου μοιάζει και αρκετό ως αποτέλεσμα πολλές φορές... μήπως αυτό είναι το νόημα; Να πηγαίνουμε κατά διαόλου και γω να χαίρομαι επειδή κάνω την εθελοντική εργασία που την πληρώνεται κάποιος άλλος τελικά τρώγοντας με χρυσά κουτάλια και ενώ ο κόσμος πεινάει; Ή είναι επιτέλους ο καθένας ν' αναλάβει τις ευθύνες του; Δηλ. η πραγματικότητα είναι ότι το κράτος θα κάθεται και θα τρώει και μεις θα πράττουμε στη θέση του και θα πεινάμε;

Γι' αυτό για μένα έχουν παρόμοια αξία και οι φωτογραφήσεις και τα σεμινάρια και οι διαδηλώσεις και οι μηνύσεις και πάνω απ' όλα οι πράξεις.

Πώς λοιπόν αυτοί που βάζουν φωτιά στο δάσος εξ αμελείας είτε συνειδητά θα εμποδιστούν; Και ας αφήσω τους συνειδητούς εμπρηστές, που δεν είναι η πρώτη, ούτε καν η τρίτη αιτία των δασικών πυρκαγιών. Πώς θα εμποδίσω τον εξ αμελείας εμπρηστή από το να βάλει φωτιά; Δε θα το κάνω ενημερώνοντάς τον; Εγώ μπορεί να είμαι εθελοντής πυροσβέστης ή πυροπροστασίας.. και θα δω μια φωτιά έγκαιρα και ίσως συμβάλλω ώστε να σβηστεί γρήγορα και να μην προεκταθεί. Πώς όμως ο εμπρηστής εξ αμελείας θα μάθει μ' αυτόν τον τρόπο;

Τι πρέπει λοιπόν να γίνει για ν' αναζητηθούν ευθύνες; Και μάλιστα ένα χρόνο μετά;;; Κατά τ' άλλα η κοινωνία θυμάται, η κοινωνία δεν ξεχνά...
Τι πρέπει να γίνει για τα μέτρα που δεν παίρνονται για καθαρισμό των δασών, περιπολίες, γέμισμα των δεξαμενών της πυροσβεστικής, βάρδιες πυροφυλακής κλπ;
Τι θα κάνει λοιπόν ο αφυπνισμένος, δραστηριοποιημένος που θα το πάθει αυτό από μια διαδήλωση παραδείγματος χάριν; Τι μπορεί να κάνει; Και γιατί να του δείξουμε μόνον εμείς; Αυτό δεν το κάνουμε παράλληλα; Και γιατί να υπάρχει μόνον ένας τρόπος; Μπορεί αυτός να έχει καλύτερα πράγματα να μας δείξει.

Ποια είναι λοιπόν η ουσιαστική πράξη, από ποιον πρέπει να γίνεται και πώς θα φτάσουμε στην ουσιαστική πράξη;


Ακριβώς, ένα άτομο δεν μπορεί. Ο ρόλος του συντονιστή όμως δεν είναι να τα κάνει όλα. Απλώς σε περίπτωση προβλήματος, το λύνει ή το συντονίζει για να λυθεί. Το ιδανικό και για μένα είναι συντονιστές να είναι όλοι, κοινώς να είμαστε όλοι συντονισμένοι.

Για τα υπόλοιπα θα τα πούμε από κοντά την Κυριακή φαντάζομαι.

Δεν διαφωνώ και τόσο με τη λογική που εκφράζει ο Τήλαφος, ωστόσο πιστεύω ότι για να γίνει οτιδήποτε χρειάζονται ενδιάμεσα βήματα. Στη φάση που βρισκόμαστε, μπορούμε ίσως να πάρουμε άδεια να κάνουμε έναν τοπικό και μικρής κλίμακας καθαρισμό του δάσους από λίγους εθελοντές (κάτι που απαιτεί καθοδήγηση από ανθρώπους που γνωρίζουν), άντε και να πείσουμε μερικούς φίλους και μέλη να κάνουν πυροφύλαξη με βάρδιες. Αλλά μέχρι εκεί. Για ουσιαστικά μέτρα προστασίας (π.χ. αναδασώσεις, αντιπυρικές ζώνες, δασολόγιο και νομικό πλαίσιο που αποτρέπει τις καταπατήσεις) χρειάζεται μαζική συμμετοχή, μπόλικο χρήμα και πολιτική βούληση. Το ανέλυσε καλύτερα από μένα ο inlovewithlife.

Συνεπώς, οι όποιες δράσεις οργανωθούν ή συνδιοργανωθούν από το Οικολόγιο θα έπρεπε να έχουν στόχο την προβολή συγκεκριμένων προτάσεων και όχι απλά αόριστα ευχολόγια του τύπου "αγαπάτε το πράσινο". Γι' αυτό χρειάζεται να συζητηθεί η πρόταση στην ολομέλεια, ώστε να αποσαφηνίσουμε και να συναποφασίσουμε τι μπορούμε να κάνουμε τώρα και τι απαιτείται για να κάνουμε περισσότερα αργότερα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι δική μας δουλειά να αναλάβουμε εργολαβία τη σωτηρία των δασών. Δεν διαθέτουμε ούτε τα μέσα ούτε τη θεσμική υποσταση για κάτι τέτοιο. Μπορούμε όμως να ενημερώσουμε, να κινητοποιήσουμε, να διεκδικήσουμε, να προτείνουμε ή ακόμα και να καταγγείλουμε. Και φυσικά, μπορούμε να δώσουμε το παράδειγμα εφόσον συντονιστούμε και συμμετάσχουμε σε κάποια μορφή εθελοντισμού (που κρύβει κινδύνους, καθώς μετατοπίζει την ευθύνη του προβλήματος από το κράτος στους πολίτες).

Καλώς ή κακώς, για να μετατραπεί η αγανάκτηση όλων μας σε ενεργητική παρέμβαση χρειάζονται και οι εκδηλώσεις, οι εκδρομές και οι διαμαρτυρίες. Στο χέρι μας είναι να μην πρόκειται για κούφια επικοινωνιακά τρικ αλλά για ουσιαστικές δράσεις.

Καλλιόπη, δεν είμαι σίγουρος ότι δεν πρέπει να προβληθεί το Οικολόγιο. Όχι επειδή έχουμε καμιά καούρα να γίνουμε διάσημοι ή να ηγηθούμε της όποιας προσπάθειας, αλλά γιατί έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε μια κάποια ταυτότητα που μας επιτρέπει να ξεπεράσουμε τις συνήθεις καχυποψίες του στυλ "ποιός κρύβεται από πίσω;"

Αυτό θα έπρεπε πράγματι να είναι πρώτος και κυριότερος στόχος του Οικολογίου, όμως χάσαμε τη μπάλα μαζί και με τα μέλη που ήταν ενεργά κατά την περίοδο των περσινών πυρκαγιών. Το λέγαμε από πριν αυτό και έχεις δίκιο Τήλαφε, δυστυχώς δεν οργανώσαμε κάτι, για διάφορους λόγους που μπορούμε να συζητήσουμε ίσως στην ολομέλεια.

Ο εθελοντισμός στην πυροπροστασία είναι απαραίτητος, για να έχει αποτέλεσμα όμως χρειάζεται εκπαίδευση και βεβαίως γενικό συντονισμό από την πυροσβεστική υπηρεσία.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για στοιχεία, είδα ότι μάλλον έχουμε αργήσει γι'αυτό. Τα εκπαιδευτικά σεμινάρια έχουν τελειώσει. Είτε θα μπορούσαμε να ενταχθούμε σε ήδη υπάρχοντες εθελοντικές ομάδες είτε να δημιουργήσουμε δική μας ομάδα, που όμως χρειάζεται 20 άτομα. Ίσως η εκπαίδευση να μην είναι πρόβλημα αν μαζευτούμε, θα μπορούσαμε να το ψάξουμε αυτό. Περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://www.kireas.org/thelo.htm

Βέβαια αυτή η δράση δεν αναιρεί απαραιτήτως την άλλη.

Στη συνέχεια της χθεσινής συνάντησης και της συζήτησης εδώ, θέλω να θέσω στην κρίση των υπολοίπων μερικές ακόμη σκέψεις, θεωρώντας όμως αναγκαίο να προτάξω σε αυτές την πρακτική μου αδυναμία να προσφέρω πολύ περισσότερα στις ανάγκες πρακτικής υποστήριξης του Οικολόγιου, λόγω έλλειψης χρόνου, έτσι ώστε να τους αποδίδεται η προσοχή που τους αναλογεί έναντι σκέψεων ανθρώπων που προσφέρουν πολύ περισσότερα:

1. Δεν είμαι βέβαιος ότι ο εθελοντισμός κρύβει κινδύνους γιατί μετατοπίζει την ευθύνη του προβλήματος από το κράτος στους πολίτες. Αντίθετα νομίζω ότι κάνει τους πολίτες πρακτικά και ψυχολογικά πιο έτοιμους να απαιτήσουν ευθύνες από την πολιτεία, την οποία συγκροτούν οι ίδιοι  και η οποία οφείλει να τους μοιάζει (και όχι το κράτος, μια άνωθεν τους συμβολοποιημένη εξουσία διορισμένων υπαλλήλων). Δίνω σημασία στις λέξεις "πολιτεία" και "κράτος" γιατί εκφράζουν συγκεκριμένα νοήματα. Έχοντας σε μια πολιτεία πολίτες που δεν συμμετέχουν ουσιαστικά σε τίποτα παρά μόνον απαιτούν, καταλήγουμε με μια πολιτεία που δεν πραγματοποιεί σχεδόν τίποτα, παρά μόνον αποποιείται τις ευθύνες της μετά τα συμβάντα. Όπως ακριβώς και οι πολίτες της.

2. Όπως είπε ο Στάθης χθές, από τους λίγους δήμους που σώθηκαν στις περυσινές πυρκαϊές (ίσως ο μόνος ; ) ήταν ο δήμος Μελιγαλά, όπου η δήμαρχος και οι πολίτες έπραξαν τα δέοντα οι ίδιοι, χωρίς να περιμένουν το "κράτος" να τους σώσει. Αυτό εννοώ με τα παραπάνω και την έκκληση για συμμετοχή σε πυροφυλάξεις, υποτιμώντας την αξία μιας ακόμα επαιτειακής διαμαρτυρίας (το "επαιτειακής" είναι μια σκόπιμη ανορθογραφία) στο Σύνταγμα, χωρίς παρ' όλ' αυτά να την αποκλείω.

3. Βλέποντας το ποσοστό συμμετοχής στη χθεσινή συνάντηση σε σχέση με το αναγνωστικό του κοινό, προσπαθώ να καταλάβω κατά πόσο είναι ρεαλιστικό να σκεφτόμαστε τη διαρκή επέκταση των δραστηριοτήτων του Οικολόγιου, που μάλιστα να γίνεται χωρίς να τη φορτώνονται οι ίδιοι άνθρωποι που φέρνουν και τώρα το βάρος της λειτουργίας του Οικολόγιου. Η αναντιστοιχία λόγων ή επιθυμιών και έργων δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνον έξω από το Οικολόγιο, αλλά συμβαίνει και μέσα σ' αυτό, στους περισσότερους από μας. Η αλλαγή του τρόπου σκέψης και ιδίως ζωής είναι μια αργόσυρτη διαδικασία, με πολλά πισωγυρίσματα. Έχω την εντύπωση ότι ο υπέρμετρος ενθουσιασμός για την δυνατότητα μπορεί να οδηγήσει και στην απογοήτευση, γιατί απαιτεί περισσότερα απ' τόσα είναι διατεθειμένος ή μπορεί να δώσει ο καθένας σε αυτή τη φάση. Κρίνω εξ ιδίων, και εύχομαι πάρα πολύ να κάνω λάθος.

Βρίσκω π.χ. τον ενθουσιώδη λόγο της σελίδας "Τί είναι το Οικολόγιο", να δίνει απάντηση στο Νίκο, που αναρωτήθηκε μήπως ο κόσμος δεν συμμετέχει ενεργά γιατί νομίζει ότι υπάρχει μια στέρεα πολυπληθής οργάνωση που καταφέρνει τα πάντα, αφού έτσι μπορεί να δείχνουν οι σελίδες του Οικολόγιου. Η ακόμη και να αισθάνεται ότι δεν διαθέτει ο ίδιος μια ανάλογη, με αυτήν που δείχνουν οι σελίδες του Οικολόγιου, ενέργεια για δράση.

Άρα, ίσως να πρέπει αντί για διθυραμβικούς λόγους (σκόπιμη η υπερβολή μου εδώ) να προβάλλουμε έναν πιο ρεαλιστικό λόγο, και πιο ρεαλιστικούς στόχους, ώστε να ταυτιζόμαστε λίγο περισσότερο με τον υποψιασμένο αναγνώστη, παρά να στοχεύουμε στον άκρατο αλλά πρόσκαιρο ενθουσιασμό του νέου ή εν δυνάμει οικολόγου, και κυρίως, να μειώσουμε την αναντιστοιχία τής κατ' εντύπωση από την πραγματική μαζικότητα του Οικολόγιου.

4. Πολύ θα ήθελα να είναι η εκδρομή μια ακόμη ευκαιρία για συνάντηση και συζήτηση, παρά μια ακόμη ενημερωτική εκδήλωση από επισήμους. Προτιμώ δηλ. το 5 και το 6 από το 4, από τα προτεινόμενο περιεχόμενο της εκδρομής.

Πολύ θα ήθελα, έτσι για μια φορά, να ζητήσει το δασαρχείο να μας κάνει μια ενημέρωση αντί να τους κυνηγάμε εμείς. Ή αν έρθουν, να είναι προετοιμασμένοι να απαντήσουν στο γιατί δεν δημοσιεύουν λεπτομερείς τοπογραφικές συντεταγμένες για τα όρια των καμένων περιοχών, όπως άλλα δασαρχεία, αφού υπάρχουν τόσες καταγγελίες ότι χτίζονται τα καμένα περιοχών της δικής τους ευθύνης.

Καλλιόπη, το πρόγραμμα που προτείνεις μου αρέσει πολύ. Πέρα από το κείμενο και τις δηλώσεις συμμετοχής, σε ποιά πράγματα ακριβώς χρειάζεσαι να αναλάβει κάποιος/α κάτι; Η συνάντηση προτείνω να ανακοινωθεί (για Πέμπτη).


Τήλαφε, σωστά το θέτεις, αν και το ζήτημα της εντύπωσης που δίνουμε προς τα έξω καλύτερα να το μεταφέρουμε σε άλλη συζήτηση. Όσο για την εκδρομή, είμαι σίγουρος ότι παρά το φορτωμένο πρόγραμμα που προτείνει η Καλλιόπη, θα μας δωθούν ευκαιρίες για συνάντηση και συζήτηση.

Αγαπητέ αναγνώστη που παρακλουθείς αυτή τη συζήτηση. Σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει, έχουμε ανάγκη από τη βοήθεια σου και θα σε παρακαλούσαμε να συνεισφέρεις όπως και όσο μπορείς. Από το να μας πεις απλά τη γνώμη σου για το τι θα έπρεπε να περιλαμβάνει η δράση για την Πάρνηθα, μέχρι το να αναλάβεις να έρθεις σε επαφή με οργανώσεις ή απλά να δηλώσεις συμμετοχή.

Επικοινώνησα με τους φίλους του δάσους. μόνο απόγευμα μπορουμε να βρούμε τον υπεύθυνο 

Φοβάμαι ότι ούτε εμείς κι εμείς δε θα μαζευτούμε να πάμε οπότε παρατάω την προσπάθεια. Αντριάνα συγγνώμη.