εμενα αυτοι ειναι οι προβληματισμοι μου,αν συμφωνειτε..ας τα μαζεψουμε να τα στειλουμε

Προς απάντησιν ηλεκτρονικού μηνύματος που μας στείλατε με θέμα την Επίκαιρη Ερώτηση που καταθέσατε και συζητήθηκε στις 10/12/2007 στη Βουλή και αφορούσε στη χρήση της πυρηνικής ενέργειας για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Αγαπητέ κύριε,

Τα μέλη του Οικολογίου δεχόμενοι την πρόσκληση (έστω και καθυστερημένα) του μηνύματός σας, θέλουμε να εκφράσουμε τις απορίες μας αλλά και τις θέσεις μας γι' αυτό το πολύ σημαντικό ζήτημα.

Η πυρηνική ενέργεια θα μπορούσε να αποτελεί την μεγαλύτερη παγκόσμια πηγή εάν δε συνοδευόταν από μια πλειάδα περιβαλλοντικών και όχι μόνο προβλημάτων.

Ένας πρώτος προβληματισμός μας αφορά στις νέες τεχνολογίες όπου γίνεται η αποκαλούμενη "ανακύκλωση" του Ουρανίου, το οποίο επαναχρησιμοποιείται για την παραγωγή ενέργειας, οπότε λέμε ότι ουσιαστικά έχουμε μια ανεξάντλητη πρώτη ύλη. Όμως, αυτή η διαρκής επεξεργασία του Ουρανίου δε μειώνει σταδιακά την ποιότητά του; Που σημαίνει ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα πρέπει να εισάγουμε Ουράνιο από άλλες χώρες. Αλλά και μ' αυτή την τακτική, θα εξαντληθούν και πάλι οι πηγές Ουρανίου μετά από αρκετά χρόνια - όπως συμβαίνει με το πετρέλαιο σήμερα - ενώ θα έχουμε και πάλι ένα λόμπι αντίστοιχο με αυτό του πετρελαίου.

Επιπλέον, η λειτουργία των αντιδραστήρων τέταρτης γενιάς που "θεωρούνται" ασφαλείς, στηρίζεται στην τεχνολογία αντιδραστήρων παλαιού τύπου, με τη μόνη διαφορά ότι απλώς παράγουν μικρότερη ισχύ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σε έναν παλαιό αντιδραστήρα, θα αντιστοιχούν 2, 3, 4 ή και περισσότεροι αντιδραστήρες τέταρτης γενιάς.

Ένας πυρηνικός αντιδραστήρας δε λειτουργεί ανεξάρτητα, αλλά έχει ένα σύνολο από βοηθητικές μονάδες, όπως αυτές για τον εμπλουτισμό του Ουρανίου, για την επεξεργασία των αποβλήτων κ.τλ. Αυτές οι μονάδες αφήνουν τοξικά αέρια και τοξικά απόβλητα, ενώ εκλύουν ένα τεράστιο ποσό θερμότητας που μεταβάλλει το τοπικό μικροκλίμα και κατ' επέκταση επηρεάζει και το οικοσύστημα της περιοχής.

Όσον αφορά στο επιχείρημα που προβάλλεται ότι η πυρηνική ενέργεια είναι φθηνή, αυτό εύκολα καταρρίπτεται αν συνυπολογίσουμε το κόστος για τη λειτουργια όλων των απαιτούμενων βοηθητικών μονάδων καθώς και το γεγονός ότι μέσα σε διάστημα 30 ετών το πυρηνικό εργοστάσιο θα έχει μετατραπεί σε πυρηνικό απόβλητο που θα απαιτεί υπέρογκα ποσά για τη διάλυσή του.

Γνωρίζουμε ότι το μεγάλο πρόβλημα των πυρηνικών είναι η αδυναμία μας να προβλέψουμε τις συνέπειες τους, οι οποίες μάλιστα μπορεί να εκδηλώνονται μακροπρόσθεσμα, επηρεάζοντας πολλές γενιές.

Εξ αφορμής των παραπάνω σκέψεων, θα θέλαμε να μας ενημερώσετε για το αν επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ έγινε (ή ολοκληρώθηκε) κάποια έρευνα από δημόσιο φορέα σχετικά με το θέμα. Και αν έγινε, σε ποια εταιρία ανατέθηκε, με ποιο κόστος και ποιο το αποτέλεσμα της μελέτης; Υπάρχει σε κάποια ιστοσελίδα κάποια τέτοια έρευνα ή έχει δοθεί με άλλο μέσον στη δημοσιότητα;

Ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι μια κατέξοχήν σεισμογενής χώρα, ενώ ένας πυρηνικό εργοστάσιο είναι ευάλωτος στόχος σε πιθανές τρομοκρατικές ενέργειες. Υπάρχει η τεχνογνωσία και το κεφάλαιο να εξασφαλίσουμε την ασφάλεια ενός αντιδραστήρα; Το όποιο ελάχιστο ρίσκο ατυχήματος υπάρχει, δεχόμαστε να το αντέξουμε ως χώρα; Έστω και αν είναι ένα ατύχημα μετά από 300 χρόνια; Μια μικρή χωρα όπως η δική μας δεν έχει τον κίνδυνο να εξαφανιστεί από τον χάρτη στην περίπτωση ατυχήματος; Θα ρισκάρουμε για μία μη προβλέψιμη αιτία, την ολική διαγραφή από τον χάρτη της Ελλάδας;

Όπως επίσης και ως χώρα δεν έχουμε την τεχνολογία για να υποστηρίξουμε οποιοδήποτε μικρό τμήμα του εγχειρήματος. Δεν είναι επικίνδυνο να αναθέσουμε ένα τέτοιο έργο σε ξένους; Δεν είναι σωστότερο ένα τέτοιο έργο να ανατεθεί σε ανθρώπους που θα ξέρουν ότι το χτίζουν για να προσφέρουν ενα ασφαλές μέλλον για τους ίδιους, τις οικογένειές τους, τα παιδιά και τα εγγόνια τους; Δεν είναι αντιστοιχο σα να αναθέτουμε την αστυνομία και τον στρατό μας σε αλλοδαπούς; Είμαστε απόλυτα εξαναγκασμένοι να το πράξουμε;

Ως χώρα προικισμένη από τη φύση για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, έχουμε εξαντλήσει τις δυνατότητες στον τομέα αυτόν πριν στραφούμε στα πυρηνικά; Aν το κεφάλαιο που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για πυρηνική ενέργεια, το επενδύαμε στις ΑΠΕ και στις σωστές χωροταξικές μελέτες, δε θα είχαμε μεγαλύτερο όφελος σε οικονομικό και περιβαλλοντικό επίπεδο;

Ο χρόνος κατασκευής ενός πυρηνικού εργοστασίου - 10 με 15 χρόνια - μήπως περιέχει ρίσκο δέσμευσης κεφαλαίου, ενώ σε αντίστοιχο χρόνο άλλες τεχνολογίες, όπως τα φωτοβολταϊκά, θα έχουν εξελιχθεί απ' ό,τι φαίνεται τόσο ώστε να είναι οικονομικότερες από τα πυρηνικά και θερμικά εργοστάσια; Το νεο πυρηνικό εργοστάσιο θα αποδίδει κατά μεσο όρο μετά από 20 χρόνια. Η κοινή επιστημονική αντίληψη λέει ότι τότε τα ηλιακά θα έχουν πολυ χαμηλότερο κόστος από τα πυρηνικά. Εχει γίνει κάποια μελέτη που να μας λέει αν θα επαρκεί η ενέργεια από τις ΑΠΕ;

Κοντολογίς, τα πυρηνικά και θερμικά εργοστάσια είναι οι έσχατες λύσεις. Πριν αποφασίσουμε για αυτές, πρέπει να εξαντλήσουμε τις προβλέψεις για την εξέλιξη των ΑΠΕ στο χρονικό βαθος που απαιτούν οι λύσεις. Αν σχεδιάζουμε με βάθος 20ετίας, πρέπει να αξιολογήσουμε την εξέλιξη των ΑΠΕ στο ίδιο χρονικό βαθος. Αν καταλήξουμε ότι και πάλι οι ΑΠΕ δε θα μας φτάνουν, τότε ας δούμε και τις άλλες λύσεις.

Σε πάρα πολλούς τεχνολογικούς τομείς, η 20ετία είναι μη προβλέψιμος τεχνικός ορίζοντας. Οποιαδήποτε τεχνική λύση σχεδιάζεται σήμερα, είναι γνωστό ότι σε 20 χρόνια θα είναι άχρηστη. Τα στοιχεία διεθνώς δείχνουν ότι ΚΑΙ ο τομέας της ενέργειας κινείται σε τέτοια κατεύθυνση με τις εξελίξεις στις ΑΠΕ.

Αν σε οποιοδήποτε εργοστάσιο φωτοβολταϊκών πληρώσετε σήμερα και ζητήσετε παράδοση σε 20 χρόνια (όπως κάνουμε για το πυρηνικό), το κόστος εγκατάστασης που θα σας δώσουνε θα είναι κοντά στο 0 και σίγουρα πολύ μικρότερο από θερμικό ή πυρηνικό.

---

Ίσως χρειάζονται κάποιες αλλαγές ακόμη. Το βλέπουμε.

http://www.tovima.gr/print_article.php?e=B&f=15254&m=Y08&aa=1
Επιπλέον, σύμφωνα με τη γιατρό και πρόεδρο της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά της πυρηνικής και βιοχημικής απειλής κυρία Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου, καμία χώρα ως σήμερα δεν έχει βρει ασφαλή τόπο για την αποθήκευση των ραδιενεργών καταλοίπων. Οι τόποι πυρηνικών δοκιμών και τα παλιά πυρηνικά εργοστάσια χρησιμοποιούνται σαν εκτεταμένες, αχαρακτήριστες «χωματερές» για υψηλού κινδύνου ραδιενεργά απόβλητα, ενώ η περιοχή όπου ήταν εγκαταστημένος ένας πυρηνικός αντιδραστήρας παραμένει επικίνδυνη για πολλές δεκαετίες μετά την αποδόμησή του. Οπως σημειώνει η ίδια, μελέτες αμερικανών και ρώσων γιατρών (Bertrell-Υacovlοf) αναφέρουν ότι παγκοσμίως οι βιομηχανικές πυρηνικές δραστηριότητες και οι ατμοσφαιρικές πυρηνικές δοκιμές έχουν ως σήμερα προκαλέσει:

500 εκατομμύρια αποβολές,

5 εκατομμύρια θανάτους νεογέννητων,

376 εκατομμύρια καρκίνους,

235 εκατομμύρια γενετικές βλάβες,

587 εκατομμύρια τερατογενέσεις.

Συνολικά πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν, παραμορφώθηκαν ή αρρώστησαν ως σήμερα από την πυρηνική τεχνολογία.

και μόνο ότι  καταφέραμε ως κράτος και ως πολίτες να κάνουμε τις σκουπιδόμαζες στις χωματερες εστιες πυρκαγιάς νομίζω δεν μας  επιτρέπει να συζητάμε καν το θεμα πυρηνικών  στην Ελλάδα.
Κι εκτος αυτού το γεγονός ότι κάπου αναπτυσεται πυρηνικά εργοστάσια  δε σημαινει ότι ειναι η προτιμοερη λύση. Η ΕΕ  έχει θέσειξεκάθαρο στόχο την ανάπτυξη ΑΕ. κι αν κάποιες χώρες στρέφονται στη πυρηνική γίνεται είτε λόγω της υπεραναπτυγμένης τους βιομηχανια ή για λόγους άμυνας. σίγουρα όχι με βαση την ασφαλεια των πολιτων ή του περιβαλλοντος.

αρθρο
Η Αιολική ενέργεια πρώτη σε εγκαταστάσεις
παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη το 2007.
«Είναι θετικό ότι η αιολική ενέργεια σήμερα αυξάνεται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τεχνολογία παραγωγής ηλεκτρισμού στην Ευρώπη*. Η αγορά αυξήθηκε κατά 12%, αλλά αν εξαιρέσουμε την Ισπανία, η Ευρωπαϊκή αγορά έχει μια μικρή πτώση.», σχολίασε ο Christian Kjaer, εκτελεστικός Δ/ντης της  EWEA.

http://www.eletaen.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=159&Itemid=56

δειγμα απόψεων του κ Βρετού..

Ακόμη πιο θετικός ήταν ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ντ. Βρεττός: “Η αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας λύνει προβλήματα περιβάλλοντος, να μην είμαστε φοβικοί στο θέμα της πυρηνικής ενέργειας”, επισήμανε αναφέροντας ανάλογες δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στην Τουρκία. “Μετά τις Βουλγαρία, Τουρκία, μια ακόμη γειτονική χώρα, η Αλβανία, θα αξιοποιήσει την πυρηνική ενέργεια. Η Βουλγαρία άρχισε, 18.10.2006, την κατασκευή πυρηνικής μονάδας στο Μπελένε, στο Δούναβη. Η Τουρκία θα κατασκευάσει, μέχρι το 2012, τρία πυρηνικά εργοστάσια, συνολικής ισχύος 5000MW. Ο Τούρκος Πρόεδρος, Αμπντουλάχ Γκιούλ, υπέγραψε πριν δέκα μέρες, στις 22/11/2007, το νόμο που επιτρέπει την κατασκευή τους. Επιπλέον, το ενεργειακό σύστημα της χώρας μας είναι στα όριά του και είναι επιβεβλημένο να διερευνήσουμε εναλλακτικές μορφές ενέργειας” υπογράμμισε.
http://stargenesis.blogspot.com/2008/02/blog-post.html

Προς απάντησιν ηλεκτρονικού μηνύματος που μας στείλατε με θέμα την Επίκαιρη Ερώτηση που καταθέσατε και συζητήθηκε στις 10/12/2007 στη Βουλή και αφορούσε στη χρήση της πυρηνικής ενέργειας για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Αγαπητέ κύριε,

Τα μέλη του Οικολογίου δεχόμενοι την πρόσκληση του μηνύματός σας, θέλουμε να εκφράσουμε τις απορίες μας αλλά και τις θέσεις μας γι' αυτό το πολύ σημαντικό ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας καθώς και να σας ευχαριστήσουμε για την ευκαιρία που μας δίνετε ώστε να εκφραστεί η άποψή μας.

Η πυρηνική ενέργεια θα μπορούσε να αποτελεί την μεγαλύτερη παγκόσμια πηγή ενέργειας εάν δε συνοδευόταν από μια πλειάδα περιβαλλοντικών, και όχι μόνο, προβλημάτων.

Ένας πρώτος προβληματισμός μας αφορά στις νέες τεχνολογίες όπου γίνεται η αποκαλούμενη "ανακύκλωση" του Ουρανίου, το οποίο επαναχρησιμοποιείται για την παραγωγή ενέργειας, οπότε λέμε ότι ουσιαστικά έχουμε μια ανεξάντλητη πρώτη ύλη. Όμως, αυτή η διαρκής επεξεργασία του Ουρανίου δε μειώνει σταδιακά την ποιότητά του; Που σημαίνει ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα πρέπει να εισάγουμε Ουράνιο από άλλες χώρες. Αλλά και μ' αυτή την τακτική, θα εξαντληθούν και πάλι οι πηγές Ουρανίου μετά από αρκετά χρόνια - όπως συμβαίνει με το πετρέλαιο σήμερα - ενώ θα έχουμε και πάλι ένα λόμπι αντίστοιχο με αυτό του πετρελαίου.

Όσον αφορά στο επιχείρημα που προβάλλεται ότι η πυρηνική ενέργεια είναι φθηνή, αυτό εύκολα καταρρίπτεται αν συνυπολογίσουμε το κόστος για τη λειτουργία όλων των απαιτούμενων βοηθητικών μονάδων καθώς και το γεγονός ότι μέσα σε διάστημα 30 ετών το πυρηνικό εργοστάσιο θα έχει μετατραπεί σε πυρηνικό απόβλητο που θα απαιτεί υπέρογκα ποσά για τη διάλυσή του.

Ενώ η περιοχή όπου ήταν εγκαταστημένο παραμένει επικίνδυνη για πολλές δεκαετίες μετά την αποδόμησή του. Και βέβαια καμία χώρα ως σήμερα δεν έχει βρει ασφαλή τόπο για την αποθήκευση των ραδιενεργών καταλοίπων.

Όπως θα γνωρίζετε, ένας πυρηνικός αντιδραστήρας δε λειτουργεί ανεξάρτητα, αλλά έχει ένα σύνολο από βοηθητικές μονάδες, όπως αυτές για τον εμπλουτισμό του Ουρανίου, για την επεξεργασία των αποβλήτων κτλ. Αυτές οι μονάδες αφήνουν τοξικά αέρια και τοξικά απόβλητα, ενώ εκλύουν ένα τεράστιο ποσό θερμότητας που μεταβάλλει το τοπικό μικροκλίμα και κατ' επέκταση επηρεάζει και το οικοσύστημα της περιοχής.

Επιπλέον, η λειτουργία των αντιδραστήρων τέταρτης γενιάς που "θεωρούνται" ασφαλείς, στηρίζεται στην τεχνολογία αντιδραστήρων παλαιού τύπου, με τη μόνη διαφορά ότι απλώς παράγουν μικρότερη ισχύ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σε έναν παλαιό αντιδραστήρα, θα αντιστοιχούν 2, 3, 4 ή και περισσότεροι αντιδραστήρες τέταρτης γενιάς.

Μελέτες Αμερικανών και Ρώσων γιατρών (Bertrell-Υacovlοf) αναφέρουν ότι παγκοσμίως οι βιομηχανικές πυρηνικές δραστηριότητες και οι ατμοσφαιρικές πυρηνικές δοκιμές έχουν ως σήμερα προκαλέσει: 500 εκατομμύρια αποβολές, 5 εκατομμύρια θανάτους νεογέννητων, 376 εκατομμύρια καρκίνους, 235 εκατομμύρια γενετικές βλάβες, 587 εκατομμύρια τερατογενέσεις. Συνολικά πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν, παραμορφώθηκαν ή αρρώστησαν ως σήμερα από την πυρηνική τεχνολογία.

Ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι μια κατεξοχήν σεισμογενής χώρα, ενώ ένα πυρηνικό εργοστάσιο είναι ευάλωτος στόχος σε πιθανές τρομοκρατικές ενέργειες. Υπάρχει η τεχνογνωσία και το κεφάλαιο να εξασφαλίσουμε την ασφάλεια ενός αντιδραστήρα; Το όποιο ελάχιστο ρίσκο ατυχήματος υπάρχει, δεχόμαστε να το αντέξουμε ως χώρα; Έστω και αν είναι ένα ατύχημα μετά από 300 χρόνια; Μια μικρή χώρα όπως η δική μας δεν έχει τον κίνδυνο να εξαφανιστεί από τον χάρτη στην περίπτωση ατυχήματος; Θα ρισκάρουμε για μία μη προβλέψιμη αιτία, την ολική διαγραφή από τον χάρτη της Ελλάδας;

Επιπλέον ως χώρα δεν έχουμε την τεχνολογία για να υποστηρίξουμε οποιοδήποτε μικρό τμήμα του εγχειρήματος. Δεν είναι επικίνδυνο να αναθέσουμε ένα τέτοιο έργο σε ξένους; Δεν είναι σωστότερο ένα τέτοιο έργο να ανατεθεί σε ανθρώπους που θα ξέρουν ότι το χτίζουν για να προσφέρουν ένα ασφαλές μέλλον για τους ίδιους, τις οικογένειές τους, τα παιδιά και τα εγγόνια τους; Δεν είναι αντίστοιχο σα να αναθέτουμε την αστυνομία και τον στρατό μας σε αλλοδαπούς; Είμαστε απόλυτα εξαναγκασμένοι να το πράξουμε;

Ως χώρα προικισμένη από τη φύση για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, έχουμε εξαντλήσει τις δυνατότητες στον τομέα αυτόν πριν στραφούμε στα πυρηνικά; Aν το κεφάλαιο που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για πυρηνική ενέργεια, το επενδύαμε στις ΑΠΕ και στις σωστές χωροταξικές μελέτες, δε θα είχαμε μεγαλύτερο όφελος σε οικονομικό και περιβαλλοντικό επίπεδο;

Εκτός αυτού, η Ελλάδα δεσμεύεται από το στόχο της Οδηγίας 2001/77/EC για επίτευξη ποσοστού 20,1% για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή μέχρι το 2010. Γιατί οι πολιτικοί στρέφονται προς την πυρηνική ενέργεια όταν η Ελλάδα έχει νομικές δεσμευτικές υποχρεώσεις που απορρέουν από διεθνείς συνθήκες (Κοινοτική Οδηγία 2001/77/EC για τις ΑΠΕ, Πρωτόκολλο του Κιότο, Συνθήκη του Γιοχάνεσμπουργκ, κ.α);

Ο χρόνος κατασκευής ενός πυρηνικού εργοστασίου - 10 με 15 χρόνια - μήπως περιέχει ρίσκο δέσμευσης κεφαλαίου, ενώ σε αντίστοιχο χρόνο άλλες τεχνολογίες, όπως τα φωτοβολταϊκά, θα έχουν εξελιχθεί απ' ό,τι φαίνεται τόσο ώστε να είναι οικονομικότερες από τα πυρηνικά και θερμικά εργοστάσια; Το νέο πυρηνικό εργοστάσιο θα αποδίδει κατά μέσο όρο μετά από 20 χρόνια. Η κοινή επιστημονική αντίληψη λέει ότι τότε τα ηλιακά θα έχουν πολύ χαμηλότερο κόστος από τα πυρηνικά. Έχει γίνει κάποια μελέτη που να μας λέει αν θα επαρκεί η ενέργεια από τις ΑΠΕ;

Κοντολογίς, τα πυρηνικά και θερμικά εργοστάσια είναι οι έσχατες λύσεις. Πριν αποφασίσουμε για αυτές, πρέπει να εξαντλήσουμε τις προβλέψεις για την εξέλιξη των ΑΠΕ στο χρονικό βάθος που απαιτούν οι λύσεις. Αν σχεδιάζουμε με βάθος 20ετίας, πρέπει να αξιολογήσουμε την εξέλιξη των ΑΠΕ στο ίδιο χρονικό βάθος. Αν καταλήξουμε ότι και πάλι οι ΑΠΕ δε θα μας φτάνουν, τότε ας δούμε και τις άλλες λύσεις.

Σε πάρα πολλούς τεχνολογικούς τομείς, η 20ετία είναι μη προβλέψιμος τεχνικός ορίζοντας. Οποιαδήποτε τεχνική λύση σχεδιάζεται σήμερα, είναι γνωστό ότι σε 20 χρόνια θα είναι άχρηστη. Τα στοιχεία διεθνώς δείχνουν ότι ΚΑΙ ο τομέας της ενέργειας κινείται σε τέτοια κατεύθυνση με τις εξελίξεις στις ΑΠΕ. Αν σε οποιοδήποτε εργοστάσιο φωτοβολταϊκών πληρώσετε σήμερα και ζητήσετε παράδοση σε 20 χρόνια (όπως κάνουμε για το πυρηνικό), το κόστος εγκατάστασης που θα σας δώσουνε θα είναι κοντά στο 0 και σίγουρα πολύ μικρότερο από θερμικό ή πυρηνικό.

Εξ αφορμής των παραπάνω σκέψεων, θα θέλαμε να μας ενημερώσετε για το αν επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ έγινε ή ολοκληρώθηκε κάποια έρευνα από δημόσιο φορέα σχετικά με το θέμα. Και αν έγινε, σε ποια εταιρία ανατέθηκε, με ποιο κόστος και ποιο το αποτέλεσμα της μελέτης; Υπάρχει σε κάποια ιστοσελίδα κάποια τέτοια έρευνα ή έχει δοθεί με άλλο μέσον στη δημοσιότητα;

Τέλος, θα θέλαμε να μάθουμε την απάντηση που πήρατε από τον κ. Υπουργό Ανάπτυξης για το εν λόγω θέμα.

Μετά τιμής
Τα μέλη του Οικολογίου.

---

Να φύγει;

+1

Μπορείτε να το στείλετε από το info..., ή θέλετε να το στείλω εγώ?

Να'σαι καλα

Να 'μαι καλά να κάνω τον ταχυδρόμο ε; 


Παίρνω τον τίτλο του σπάμε τα νεύρα (των άλλων) με άλλους τρόπους όμως. 

---

Βέβαια να πω και τον προβληματισμό μου για τους κινδύνους γενικότερα (υποκειμενικοί ή μη).

Η πιθανότητα για πυρηνικό ατύχημα μας τρομάζει και μας τρομοκρατεί έστω κι αν είναι σπάνιο, δε μας τρομοκρατούν όμως τα τροχαία ατυχήματα. Μας τρομοκρατεί η ρύπανση των εδαφών, αέρα και νερών με χημικά, δε μας τρομοκρατεί όμως ο καπνός του τσιγάρου...

http://www.medlook.net/article.asp?item_id=933

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=68282484

 

OK, αφου πιάσαμε την κουβεντούλα, να πω και τα δικά μου ...

1) Ποσοι έχουν πεθάνει στην Ελλάδα για παραγωγή ηλεκτρισμού ? ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ. Βαλτε εργατικά ατυχήματα στα εργοστάσια, βαλτε στα λιγνιτωρυχεία βάλτε από καρκίνο και άλλες ασθένειες στις περιοχές που είναι τα εργοστασια από τις εκπομπές ρύπων. (υποπτευομαι οτι αν ειχαμε πυρηνικά θα ήτανε πολύ λιγότεροι)
2) Το αεροπλάνο είναι επικυνδυνο ? Ναι, παρα πολυ γιατι αν σβησει η μηχανη πέφτει κατω. Πόσοι επιβατες έχουν σκοτωθεί σαν ποσοστό επι της επιβατικής κίνησης ? Οι λιγότεροι συγκριτικά με κάθε αλλο μέσο.

Αρα αν κάτι ειναι οφθαλμοφανώς επικίνδυνο, όπως το αεροπλάνο ή τα πυρνηνικά, δεν σημαινει ότι είναι και απορριπτέο. Πιθανώς το οφθαλμοφανώς πιο επικύνδυνο, να είναι και στατιστικά ασφαλέστερο από άλλες μεθόδους που δεν ειναι επικινδυνες με το απλό μάτι.
Το ποδήλατο είναι επικύνδυνο ? Και όμως πιό πολλοι ποδηλατες σκοτώνονται παρά επιβάτες αεροπλάνου. Παρά τό ότι το ποδήλατο είναι πιό απλή κατασκευή. Παρά το ότι το αεροπλάνο είναι πρακτικά στην αιχμή της μηχανολογίας με ότι πιο εξωτικά υλικά υπάρχουν και εξαιρετικά περίπλοκο στην κατασκευή. (κινητηρες επιβατικών τζετ κατασκευάζουν ελάχιστες εταιρίες στον κόσμο πια).

Αρα τι πρόβλημα έχουμε με τα πυρηνικά ? (απο την δική μου οπτική γωνία)
1) Αν βαλεις μπροστά σήμερα να φτιάξεις πυρηνικό, κάνεις μια επενδύση που θα σου βγαζει το πρωτο KW μετά από 15 χρόνια.   Τότε τα φωτοβολταικά θα είναι σχεδόν τζαμπα. Οπότε το πληρωνει ακριβά.
2) Οταν μετά από 40 χρόνια θα θέλει να το διαλύσει, τα φωτοβολταικά θα ειναι εντελώς τζαμπα, αρα πεταμένα λεφτα.
3) Αν για οποιοδήποτε λόγο γίνει σοβαρο ατυχημα, τότε δεν θα πλήξει μόνο όσους το θέλουν (όπως οι επιβάτες ένός αεροπλάνου που επιλέξανε το ρίσκο ή και ένας ποδηλάτης που επέλεξε την ποδηλασία) , αλλα και οσους δεν το θέλουν, δεν το ξέρουν. Είναι κάπως αδικο.
Ο αντίλογος είναι πως είναι τόσα τα μέτρα ασφαλείας και τόσο χοντρή η θωράκιση του αντιδραστήρα που αποκλείεται να γίνει ποτέ σοβαρό ατύχημα.
Θα έλεγα σαν απαντηση:
Ας εξαντλήσουμε πρώτα ότι μας δίνουν οι ΑΠΕ σε πλάνο 20ετίας, ας δούμε τα μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας και μετά κοιτάμε και τα πυρηνικά/θερμικά εργοστάσια αν δεν μας φτάνει η ενέργεια.
Μια άλλη πρόταση που θα μου άρεσε θα ήτανε. Ας εξαντλήσουμε τις ΑΠΕ, ας εξαντλήσουμε τα μέτρα εξοικονόμησης και .....τέλος.  Ενέργεια με δελτίο.  Ενέργεια που να υπονομευει τό μελλον και την υγεία μας δεν θελουμε καθόλου.
Ετσι και αλλιώς σε 200 χρόνια ούτε κάρβουνο θα έχουμε για κάψιμο, ούτε και πετρέλαιο.
Βεβαια είναι πολυ δύσκολο να πεις στους Κινεζους και
Ινδούς ...'παιδιά συγνωμη, εμείς οι Δυτικοί βρωμίσαμε τόσο πολυ την γή, που δεν μπορείτε πια εσείς να την βρωμίσετε έστω και λίγο ακόμα καιγοντας κάρβουνο για ηλεκτρισμό που τώρα τον ανακαλύψατε.  Συνεχίστε λοιπόν με τα κεριά. Ηρθατε αργα και χασατε ...

Σημείωση: Του Γιάννη δεν του τον παιρνει κανεις τον τίτλο του μεγαλύτερου ιδιώτη σπάμμερ και να θέλουμε δηλαδή τοσα μελια δεν τα φτανουμε ευκολα

Μια χαρά είναι η πυρηνική ενέργεια και δεν έχει κανέναν ρύπο. Είναι η μόνη πηγή ενέργειας που μπορεί να εγγυηθεί τη συνέχιση του πολιτισμού και της βιομηχανικής κοινωνίας. Οι ΑΠΕ ούτε φτηνές είναι ούτε αποδοτικές ούτε χωρίς περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Για να πάρουμε όση ηλεκτρική ενέργεια δίνει ένα πυρηνικό εργοστάσιο θα χρειαστούν κάτι χιλιάδες ανεμογεννήτριες οι οποίες δεν θα δίνουν τίποτα αν δεν φυσάει ή αν παραφυσάει. Χώρια τα εκατοντάδες χιλιόμετρα βουνοκορφών που θα χρειαστεί να σφαβιαστούν για τα άχρηστα σκιάχτρα πουλιών. Προτιμότερο ένα πυρηνικό εργοστάσιο μισό τετραγωνικό χιλιόμετρο από τις χιλιάδες παλούκια και γραμμές μεταφοράς στα βουνά. Προσωπικά θέλω 2-3 αντιδραστήρες στην Ελλάδα.

Λοπόν, αν  αυτό που απαιτείται ...για τη συνέχιση αυτού του «πολιτισμού» και της «βιομηχανικής κοινωνίας, είναι να διαλέξουμε ανάμεσα σε δυο μορφές καταστροφής τότε δεν υπάρχει σωστή απάντηση, διότι το λάθος βρίσκεται στην ίδια την αρχική ερώτηση και θα χρειαστεί να την ξαναδιατυπώσουμε.

Τι είδους πολιτισμό και κοινωνία πραγματικά θέλουμε;

Γιατί εκεί βρίσκεται το πρόβλημα: στη συνέχιση αυτού του «πολιτισμού» και της «βιομηχανικής κοινωνίας» μέσα από μια σειρά ανεπανόρθωτων καταστροφών, όπως το Τσέρνομπιλ λ.χ. 

Το άρθρο έχει αναρτηθεί και στην κεντρική,  αλλά επειδή παρότι διαφωνώ κάθετα με τη χρήση πυρηνικής ενέργειας (βάσει της  ρεαλιστικά αναμενόμενης και ανώριμης συμπεριφοράς των ανθρώπων), συμφωνώ με τον dpurple  ότι ..
Οι μύθοι για την πυρηνική ενέργεια

Του ΘΑΝΑΣΗ ΑΝΑΠΟΛΙΤΑΝΟΥ*

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα αυξημένο ενδιαφέρον για την προώθηση της πυρηνικής ενέργειας, με αφορμή την αύξηση της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Προβάλλονται μάλιστα, προσχηματικά, τα δηλητηριώδη και ψευδή επιχειρήματα ότι η πυρηνική ενέργεια είναι φθηνή, ασφαλής, αλλά και «πράσινη».

*Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι κυρίαρχες πυρηνικές δυνάμεις θέλουν να πάρουν την εκδίκησή τους για την ανυποληψία στην οποία είχε περιπέσει η πυρηνική ενέργεια στην παγκόσμια κοινή γνώμη μετά τα μεγάλα ατυχήματα στο Three Mile Island (1979) και στο Τσερνόμπιλ (1986).

*Αξιοποιούν την άμβλυνση της μνήμης επειδή έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, παρά το γεγονός ότι δεν έχει κλείσει καθόλου ο κύκλος των επιπτώσεων, αντιθέτως είμαστε ακόμη στην αρχή, σύμφωνα με τους ειδικούς.

Γράφει σε ένα βιβλίο του ο Νίκος Ράπτης: «Οι άνθρωποι του πυρηνικού κράτους, ξέροντας ότι οι καρκίνοι θα κάνουν δεκαετίες ολόκληρες για να φανούν, ενεργούν με τη βεβαιότητα ότι κανείς δεν θα τους ζητήσει ευθύνες, όσο είναι ζωντανοί».

*Οι κυρίαρχες δυνάμεις αντιμετωπίζουν την ενέργεια ως εμπόρευμα -από το οποίο προσδοκούν κέρδος- και όχι ως αγαθό παραγόμενο από πόρους σε ανεπάρκεια. Επιδιώκουν να δημιουργήσουν σχέσεις ενεργειακής, επομένως και πολιτικής, εξάρτησης των κρατών από αυτές.
Θέλουν να μετατρέψουν την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου σε αγορά της πυρηνικής βιομηχανίας για να ενισχύσουν την οικονομική και γεωπολιτική τους θέση. Είναι αυτοί οι κύριοι λόγοι που δεν ενδιαφέρονται για την εξοικονόμηση ενέργειας και αντιμετωπίζουν απαξιωτικά τις ανανεώσιμες πηγές.

Αλλά ας δούμε τα επιχειρήματά τους ένα προς ένα:

1 Πυρηνική ενέργεια φθηνή; Κάθε άλλο: Το υψηλό κόστος εγκατάστασης σε συνδυασμό με τον μικρό χρόνο λειτουργίας ενός αντιδραστήρα, καθώς και η διαδικασία διαχείρισης των αποβλήτων και του ασφαλούς κλεισίματος ενός πυρηνικού σταθμού κάνουν αντιοικονομική την επένδυση. Δεν είναι τυχαίο ότι αντιδραστήρες κατασκευάζονται σε όλο τον κόσμο μόνο με κρατικές επιδοτήσεις.

Πολλές φορές οι υπερασπιστές της πυρηνικής ενέργειας οδηγούνται σε τέτοια συμπεράσματα μέσα από «δημιουργική λογιστική»: Δεν συνυπολογίζουν π.χ. το κόστος αποδόμησης ενός πυρηνικού σταθμού, το οποίο όμως ανέρχεται σε ποσοστό έως και 50% της αρχικής επένδυσης.

2 Πυρηνική ενέργεια ασφαλής; Τα μέτρα ασφαλείας αυξήθηκαν μετά το Τσερνόμπιλ. Ομως τα μέτρα αυτά όσο και αν αυξάνονται δεν μπορούν να αποκλείσουν την πιθανότητα ενός σοβαρού πυρηνικού ατυχήματος.

Εξάλλου τα μέτρα ασφαλείας σχετίζονται άμεσα με τις διατιθέμενες πιστώσεις και την υψηλή εξειδίκευση, εμπειρία και τεχνογνωσία του προσωπικού, ζητήματα που δεν είναι δεδομένα. Ακόμα και υπερασπιστές της πυρηνικής ενέργειας ομολογούν ότι το μόνο μειονέκτημα της πυρηνικής ενέργειας είναι η πιθανότητα ατυχήματος. Αμφισβητείται έντονα βέβαια ότι είναι το μόνο, αλλά έστω κι έτσι, αναρωτιέται κανείς: Χρειάζεται κι άλλο επιχείρημα; Αλλοι πάλι, για να δικαιολογήσουν τη θέση τους να θεωρούν την πυρηνική επιστροφή ως μονόδρομο, λένε ότι το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ «ήταν προϊόν ενός ξεπερασμένου συστήματος αναξιόπιστης διοίκησης». Φαίνεται ότι οι κύριοι αυτοί έχουν μελετήσει και έχουν εμπιστοσύνη στα συστήματα διοίκησης των γειτονικών μας κρατών σε Βαλκάνια, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, που έχουν εξαγγείλει την πρόθεσή τους να κατασκευάσουν πυρηνικούς σταθμούς.

3 Πυρηνική ενέργεια πράσινη; Ισχυρίζονται ότι η πυρηνική ενέργεια έχει μηδενικές εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και επομένως είναι φιλική προς το περιβάλλον.

Πρώτα απ' όλα: Η πυρηνική ενέργεια έχει εκπομπές CO2. Μικρότερες μεν απ' ό,τι ένας συμβατικός σταθμός, αλλά όχι ανύπαρκτες. Οι εκπομπές CO2, αναμένεται μάλιστα να αυξηθούν θεαματικά, καθώς τα κοιτάσματα του ουρανίου λιγοστεύουν και γίνονται πιο φτωχά. Ομως είναι δυνατό να έχουμε ως μόνο κριτήριο τις εκπομπές CO2 για να χαρακτηρίσουμε μια μορφή ενέργειας φιλική προς το περιβάλλον;

Την εκπομπή ραδιενεργών αερίων την καταπίνουμε επειδή δεν δημιουργεί ντουμάνι; Τα ραδιενεργά απόβλητα, των οποίων η διαχείριση αποτελεί το υπ' αριθμόν 1 και άλυτο ακόμη πρόβλημα, καθώς παραμένουν ενεργά για πολλούς αιώνες, τα ξεχνάμε; Τις απώλειες και την έκλυση θερμότητας που δεν μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια και συμβάλλει απ' ευθείας στην υπερθέρμανση του πλανήτη; Τις μη αναστρέψιμες βλάβες στο περιβάλλον από ένα πυρηνικό ατύχημα;

Και να ήταν μόνο αυτά; Ξεχνάμε πόσο εύκολα μπορεί η λεγόμενη ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας να οδηγήσει στην απόκτηση πυρηνικού όπλου; Ή τι μπορεί να σημάνει ένα τρομοκρατικό χτύπημα σε εγκαταστάσεις;

Συμπερασματικά:

1. Η πυρηνική ενέργεια δεν είναι λύση! Είναι ένα ακόμη πρόβλημα. Κι αν αυτά ισχύουν γενικά, ισχύουν πολύ περισσότερο στην περιοχή μας με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ποια είναι αυτά:

- Η γεωπολιτική ρευστότητα και ασάφεια.

- Το ιδιαίτερα ευαίσθητο περιβάλλον σε συνδυασμό με την εύθραυστη οικονομία.

- Η μικρή εμπειρία, η χαμηλή τεχνογνωσία και οι μικρές οικονομικές δυνατότητες των χωρών της περιοχής.

- Η μεγάλη σεισμικότητα, που εκτινάσσει στα ύψη το κόστος μιας πυρηνικής εγκατάστασης και αυξάνει τις πιθανότητες ατυχήματος.

2. Τα πυρηνικά προγράμματα, που με αβάσταχτη ελαφρότητα έχουν εξαγγελθεί από μια σειρά χώρες στην -έτσι κι αλλιώς- εύφλεκτη περιοχή μας, δημιουργούν έναν ασφυκτικό κλοιό και συνιστούν μια τεράστια απειλή για το Περιβάλλον, τη Ζωή και την Ειρήνη.

Τίποτα ωστόσο δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Ακόμα και το πλέον προωθημένο πυρηνικό πρόγραμμα της περιοχής, στο Μπέλενε της Βουλγαρίας, αντιμετωπίζει σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές διεθνείς τράπεζες κάτω από την πίεση του αντιπυρηνικού κινήματος έχουν αρνηθεί να χρηματοδοτήσουν το σχέδιο αυτό, λόγω υψηλού ρίσκου. Μπορούμε επομένως να κάνουμε κάτι για να αναστραφεί η κατάσταση. Η πυρηνική επιστροφή δεν είναι αναπόφευκτη.

3. Εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις για εγκατάσταση πυρηνικών ενεργειακών σταθμών στο έδαφός τους αναλαμβάνουν τεράστιες ευθύνες. Ευθύνες όμως έχουν και όσοι δεν κάνουν τίποτα για να τις αποτρέψουν. Προβάλλουν κάποιοι το επιχείρημα ότι είναι κυριαρχικό δικαίωμα μιας χώρας να αποφασίζει να εγκαταστήσει πυρηνικούς σταθμούς. Το αμφισβητούμε έντονα. Τρανή απόδειξη; Η στάση των μεγάλων δυνάμεων στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.

* Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΝΑΠΟΛΙΤΑΝΟΣ είναι πρόεδρος του Αντιπυρηνικού Παρατηρητηρίου Μεσογείου και μέλος της Ε.Γ. του Διεθνούς Δικτύου Mediterranean Νο Nuclear Neighborhood-MN3

http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=10468800

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 27/04/2008